- λέγεται δὲ καὶ καταπλεύσαντοσ εἰσ Δυρράχιον αὐτοῦ καὶ μέλλοντοσ ἀποβαίνειν σεισμόν τε τῆσ γῆσ καὶ σπασμὸν ἅμα γενέσθαι τῆσ θαλάττησ. (Plutarch, Cicero, chapter 32 3:1)
(플루타르코스, Cicero, chapter 32 3:1)
- ἔνθα ὦν ἐσ μὲν τὴν κύστιν τῷ καθετῆρι ὀργάνῳ οὐκ εὔτολμον χρέεσθαι· νδυνοσ γὰρ σφακελίζειν τῇ κύστι, ἠδὲ σπασμὸν διδόναι τῷ ἀνθρώπῳ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 200)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 200)
- Χρὴ δὲ ἡρμόσθαι μὲν τὴν κνήμην καὶ τὸν πόδα οὕτωσ, ὡσ αὐτὸσ ἐθέλει, μοῦνον δὲ, μὴ ἀπῃωρημένα, μηδὲ κινεύμενα ἔστω‧ ἰητρεύειν δὲ πισσηρῇ καὶ σπλήνεσιν οἰνηροῖσιν, ὀλίγοισι, μὴ ἄγαν ψυχροῖσι, ψῦχοσ γὰρ ἐν τοῖσι τοιούτοισι σπασμὸν ἐπικαλέεται‧ ἐπιτήδεια δὲ καὶ φύλλα σεύτλων, ἢ βηχίου, ἢ ἄλλου τινὸσ τῶν τοιουτέων, ἐν οἴνῳ μέλανι αὐστηρῷ ἡμίεφθα ἐπιτιθέντα ἰητρεύειν ἐπί τε τὸ ἕλκοσ, ἐπί τε τὰ περιέχοντα, κηρωτῇ δὲ χλιερῇ ἐπιχρίειν αὐτὸ τὸ ἕλκοσ‧ ἢν δὲ ἡ ὡρ́η χειμερινὴ ἐῄ, καὶ ἔρια Ῥυπαρὰ οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ καταῤῬαίνοντα χλιεροῖσιν ἄνωθεν ἐπιτέγγειν‧ καταδεῖν δὲ μηδὲν μηδενὶ, μηδε περιπλάσσειν‧ εὖ γὰρ εἰδέναι χρὴ, ὅτι πίεξισ καὶ ἀχθοφορίη πᾶν κακὸν τοῖσι τοιούτοισίν ἐστιν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 63.5)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 63.5)
- Πυρετὸν ἐπὶ σπασμῷ βέλτιον γενέσθαι, ἢ σπασμὸν ἐπὶ πυρετῷ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.26)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.26)
- Ἐλλέβοροσ ἐπικίνδυνοσ τοῖσι τὰσ σάρκασ ὑγιέασ ἔχουσι, σπασμὸν γὰρ ἐμποιέει. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 83.14)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 83.14)
- Θερινῆσ καὶ μετοπωρινῆσ ὡρ́ησ ἐπὶ τῶν ὀξέων αἵματοσ ἀπόσταξισ ἐξαπίνησ ξυντονίην καὶ πολλὴν θεραπείην κατὰ τὰσ φλέβασ δηλοῖ, καὶ ἐσ τὴν ὑστεραίην λεπτῶν οὔρων ἐπιφάσιασ‧ καὶ ἢν ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ καὶ τὸ σῶμα ἐκ γυμνασίων ἢ εὐσαρκώσιοσ ἔχῃ, ἢ μελαγχολικὸσ ᾖ, ἢ ἐκ πόσιοσ χεῖρεσ τρομεραὶ, καλῶσ ἔχει παραφροσύνην προειπεῖν ἢ σπασμόν‧ κἢν μὲν ἐν ἀρτίῃσιν ἐπιγένηται, βέλτιον, ἐν κρισίμῃσι δὲ ὀλέθριον‧ ἢν μὲν πουλὺ ἀλὲσ ἀποσυθὲν αἷμα ἐξόδουσ ποιήσηται, τῆσ πλεονεξίησ κατὰ Ῥῖνασ, ἢ κατὰ ἕδρην ἐμπλησθείσησ, ἀπόστασιν, ἢ πόνουσ ἐν ὑποχονδρίῳ, ἢ ἐσ ὄρχιασ, ἢ ἐσ σκέλεα‧ λυθέντων δὲ τουτέων, ἔξοδοι γίγνονται πτυσμῶν παχέων, οὔρων λείων, λευκῶν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.8)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.8)