- κρεῖττον γὰρ ἐπερχόμενον ἐκκλῖναι τὸ νέφοσ ἢ φερομένῳ συναπενεχθῆναι τῷ ῥεύματι. (Demades, On the Twelve Years, 15:2)
(데마데스, On the Twelve Years, 15:2)
- πάρεστι δὲ πάσαισ πύλαισ τὴν ἡδονὴν καταδέχεσθαι, τοῦτο μὲν δι’ ὀφθαλμῶν, τοῦτο δὲ δι’ ὤτων τε καὶ ῥινῶν, τοῦτο δὲ καὶ διὰ λαιμοῦ καὶ δι’ ἀφροδισίων ὑφ’ ἧσ δὴ ῥεούσησ ἀενάῳ τε καὶ θολερῷ ῥεύματι πᾶσαι μὲν ἀνευρύνονται ὁδοί· (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 16:2)
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 16:2)
- ᾑρέθην γὰρ ἐν μάχῃ, ἣν οἱ θανόντων ἑπτὰ δεσποτῶν λόχοι ἠγωνίσαντο ῥεῦμα Διρκαῖον πάρα· (Euripides, Suppliants, episode2)
(에우리피데스, Suppliants, episode2)
- καίτοι Θεόπομποσ μὲν εἰσ ἑτέρουσ τὸ τῆσ ἀρχῆσ ὥσπερ ῥεύματοσ μεγάλου παροχετευσάμενοσ, ὅσον ἄλλοισ ἔδωκεν, αὑτοῦ περιέ πρινξιπεμ Ἰνεριιδιτιιμ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 1 6:1)
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 1 6:1)
- γὰρ δὴ συμβαίνει μερίζεσθαι τὸ Παμφύλιον ἀπὸ τῆσ Λυκιακῆσ θαλάττησ, καὶ ὁ κλύδων ἅτε ἀπὸ πολλῶν ῥευμάτων περὶ τῷ ἀκρωτηρίῳ σχιζόμενοσ ‐ ἀπόξυροι δέ εἰσι πέτραι καὶ ὀξεῖαι παραθηγόμεναι τῷ κλύσματι ‐ καὶ φοβερωτάτην ποιεῖ τὴν κυματωγὴν καὶ τὸν ἦχον μέγαν, καὶ τὸ κῦμα πολλάκισ αὐτῷ ἰσομέγεθεσ τῷ σκοπέλῳ. (Lucian, 16:1)
(루키아노스, 16:1)
- καὶ ῥᾷον ἐδόκει ἤδη ἔχειν ὁ Εὐκράτησ καὶ τὸ νόσημα τῶν συντρόφων ἦν τὸ ῥεῦμα γὰρ εἰσ τοὺσ πόδασ αὖθισ αὐτῷ κατεληλύθει. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
- παῦσαι διώκων ῥεῦμά τ’ ἐξορμῶν στρατοῦ· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 9:3)
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode 9:3)
- ὁ δὲ πενθῶν κάθηται παντὶ τῷ προστυχόντι παρέχων ὥσπερ ῥεῦμα κινεῖν καὶ διαγριαίνειν τὸ πάθοσ, ἐκ μικροῦ τοῦ γαργαλίζοντοσ καὶ κινοῦντοσ εἰσ πολλὴν καὶ δυσχερῆ κάκωσιν ἀναξαινόμενον. (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 7 4:1)
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 7 4:1)
- Ἀριστόβουλοσ δ’ ὁ Κασανδρεύσ φησιν ἐν Μιλήτῳ κρήνην εἶναι Ἀχίλλειον καλουμένην, ἧσ τὸ μὲν ῥεῦμα εἶναι γλυκύτατον, τὸ δ’ ἐφεστηκὸσ ἁλμυρόν ἀφ’ ἧσ οἱ Μιλήσιοι περιρράνασθαί φασι τὸν ἡρ́ωα, ὅτε ἀπέκτεινε Τράμβηλον τὸν τῶν Λελέγων βασιλέα, φασὶ δὲ καὶ ὅτι τὸ περὶ Καππαδοκίαν ὕδωρ πολύ τε ὂν καὶ κάλλιστον οὐ σήπεται ἀπόρρυσιν οὐκ ἔχον, πλὴν εἰ μὴ ὑπὸ γῆν ῥέοι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 191)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 191)