- κρεῖττον γὰρ ἐπερχόμενον ἐκκλῖναι τὸ νέφος ἢ φερομένῳ συναπενεχθῆναι τῷ ῥεύματι. (Demades, On the Twelve Years, 15:2)
(데마데스, On the Twelve Years, 15:2)
- πάρεστι δὲ πάσαις πύλαις τὴν ἡδονὴν καταδέχεσθαι, τοῦτο μὲν δι ὀφθαλμῶν, τοῦτο δὲ δι ὤτων τε καὶ ῥινῶν, τοῦτο δὲ καὶ διὰ λαιμοῦ καὶ δι ἀφροδισίων ὑφ ἧς δὴ ῥεούσης ἀενάῳ τε καὶ θολερῷ ῥεύματι πᾶσαι μὲν ἀνευρύνονται ὁδοί: (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 16:2)
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 16:2)
- ᾑρέθην γὰρ ἐν μάχῃ, ἣν οἱ θανόντων ἑπτὰ δεσποτῶν λόχοι ἠγωνίσαντο ῥεῦμα Διρκαῖον πάρα: (Euripides, Suppliants, episode2)
(에우리피데스, Suppliants, episode2)
- καίτοι Θεόπομπος μὲν εἰς ἑτέρους τὸ τῆς ἀρχῆς ὥσπερ ῥεύματος μεγάλου παροχετευσάμενος, ὅσον ἄλλοις ἔδωκεν, αὑτοῦ περιέ πρινξιπεμ Ἰνεριιδιτιιμ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 1 6:1)
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 1 6:1)
- γὰρ δὴ συμβαίνει μερίζεσθαι τὸ Παμφύλιον ἀπὸ τῆς Λυκιακῆς θαλάττης, καὶ ὁ κλύδων ἅτε ἀπὸ πολλῶν ῥευμάτων περὶ τῷ ἀκρωτηρίῳ σχιζόμενος - ἀπόξυροι δέ εἰσι πέτραι καὶ ὀξεῖαι παραθηγόμεναι τῷ κλύσματι - καὶ φοβερωτάτην ποιεῖ τὴν κυματωγὴν καὶ τὸν ἦχον μέγαν, καὶ τὸ κῦμα πολλάκις αὐτῷ ἰσομέγεθες τῷ σκοπέλῳ. (Lucian, 16:1)
(루키아노스, 16:1)
- καὶ ῥᾷον ἐδόκει ἤδη ἔχειν ὁ Εὐκράτης καὶ τὸ νόσημα τῶν συντρόφων ἦν τὸ ῥεῦμα γὰρ εἰς τοὺς πόδας αὖθις αὐτῷ κατεληλύθει. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
- παῦσαι διώκων ῥεῦμά τ ἐξορμῶν στρατοῦ: (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 9:3)
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode 9:3)
- ὁ δὲ πενθῶν κάθηται παντὶ τῷ προστυχόντι παρέχων ὥσπερ ῥεῦμα κινεῖν καὶ διαγριαίνειν τὸ πάθος, ἐκ μικροῦ τοῦ γαργαλίζοντος καὶ κινοῦντος εἰς πολλὴν καὶ δυσχερῆ κάκωσιν ἀναξαινόμενον. (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 7 4:1)
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 7 4:1)
- Ἀριστόβουλος δ ὁ Κασανδρεύς φησιν ἐν Μιλήτῳ κρήνην εἶναι Ἀχίλλειον καλουμένην, ἧς τὸ μὲν ῥεῦμα εἶναι γλυκύτατον, τὸ δ ἐφεστηκὸς ἁλμυρόν ἀφ ἧς οἱ Μιλήσιοι περιρράνασθαί φασι τὸν ἡρ´ωα, ὅτε ἀπέκτεινε Τράμβηλον τὸν τῶν Λελέγων βασιλέα, φασὶ δὲ καὶ ὅτι τὸ περὶ Καππαδοκίαν ὕδωρ πολύ τε ὀ`ν καὶ κάλλιστον οὐ σήπεται ἀπόρρυσιν οὐκ ἔχον, πλὴν εἰ μὴ ὑπὸ γῆν ῥέοι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 191)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 191)