θεά̄
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
θεά̄
θεᾶς
Structure:
θε
(Stem)
+
ᾱ
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "σέ, ὦ Πάρι, κελεύει ὁ Ζεύσ, ἐπειδὴ καλόσ τε αὐτὸσ εἶ καὶ σοφὸσ τὰ ἐρωτικά, δικάσαι ταῖσ θεαῖσ, ἥτισ αὐτῶν ἡ καλλίστη ἐστὶν τοῦ δὲ ἀγῶνοσ τὸ ἆθλον ἡ νικῶσα λαβέτω τὸ μῆλον. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 1:1)
- Ἑλικῶνα μὲν γάρ, ἵνα διατρίβειν αἱ θεαὶ λέγονται, οὐδὲ ἀκήκοασ οἶμαί ποτε, οὐδὲ τὰσ αὐτὰσ ^ διατριβὰσ ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ· (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 3:4)
- αἱ θεαὶ δὲ τὰσ αὐτῶν δωρεὰσ οἷσ τε ἂν ἐθέλωσι καὶ ἐφ̓ ὅσον ἂν οἰώνται καλῶσ ἔχειν, μεταδιδόασιν. (Lucian, 7:1)
- θεαὶ δ’ ἐξῆρχον ἀοιδῆσ Μοῦσαι Πιερίδεσ, λιγὺ μελπομένῃσ ἐικυῖαι. (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 21:5)
- Τί οὖν αἱ θεαί, ὦ Πανόπη; (Lucian, Dialogi Marini, panope and galene, chapter 25)
- ἀγχίμολον δέ σφ’ ἦλθε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη, καί σφεασ θαρσύνουσα ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 29:5)
- ἐν γάρ σφιν μένοσ ἧκε θεὰ γλαυκῶπισ Ἀθήνη αἰγίδ’ ἀνασσείσασα· (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 32:4)
- ἀλλ’ ἀνίκατον θεὰ ἔσχεν χόλον· (Bacchylides, , epinicians, ode 5 8:2)
- ἐπεὶ τοίνυν, ὦ Κράτων, δεινήν τινα ταύτην κατηγορίαν ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, παρεσκευασμένοσ κατηγόρηκασ ὀρχήσεών τε καὶ αὐτῆσ ὀρχηστικῆσ, καὶ προσέτι ἡμῶν γε τῶν χαιρόντων τῇ τοιαύτῃ θέᾳ ὡσ ἐπὶ φαύλῳ καὶ γυναικείῳ πράγματι μεγάλην σπουδὴν ποιουμένων, ἄκουσον ὅσον τοῦ ὀρθοῦ διημάρτηκασ καὶ ὡσ λέληθασ σεαυτὸν τοῦ μεγίστου τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀγαθῶν κατηγορῶν. (Lucian, De saltatione, (no name) 1:1)
- ὥστε ἔγωγε πυθόμενοσ ὡσ ἐπὶ τοιαύτῃ θέᾳ σχολάζοισ, οὐκ ᾐδέσθην μόνον ὑπὲρ σοῦ ἀλλὰ καὶ ἠνιάθην εἰ Πλάτωνοσ καὶ Χρυσίππου καὶ Ἀριστοτέλουσ ἐκλαθόμενοσ κάθησαι τὸ ὅμοιον πεπονθὼσ τοῖσ τὰ ὦτα πτερῷ κνωμένοισ, καὶ ταῦτα μυρίων ἄλλων ὄντων ἀκουσμάτων καὶ θεαμάτων σπουδαίων, εἰ τούτων τισ δέοιτο, τῶν κυκλίων αὐλητῶν καὶ τῶν κιθάρᾳ τὰ ἔννομα προσᾳδόντων, καὶ μάλιστα τῆσ σεμνῆσ τραγῳδίασ καὶ τῆσ φαιδροτάτησ κωμῳδίασ, ἅπερ καὶ ἐναγώνια εἶναι ἠξίωται. (Lucian, De saltatione, (no name) 2:2)
