Sense

1. turning oneself towards
2. turns to a god for purification, a suppliant, suppliant
3. a polluted person
4. guiltiness
5. a suppliant for vengeance
6. to whom the murdered person turns, an avenger

Examples

• πρῶτον μὲν ἐκ τοῦδ’ ἐγενόμην, ὅστισ κτανὼν μητρὸσ γεραιὸν πατέρα προστρόπαιοσ ὢν ἔγημε τὴν τεκοῦσαν Ἀλκμήνην ἐμέ. (Euripides, Heracles, episode, lyric 2:3)
• θάκει δὲ προστρόπαιοσ ἐν χεροῖν ἔχων κόμασ ἐμὰσ καὶ τῆσδε καὶ σαυτοῦ τρίτου, ἱκτήριον θησαυρόν. (Sophocles, Ajax, episode, dialogue3)
• οὐκ εἰμὶ προστρόπαιοσ, οὐδ’ ἔχων μύσοσ πρὸσ χειρὶ τἠμῇ τὸ σὸν ἐφεζόμην βρέτασ. (Aeschylus, Eumenides, episode 1:6)
• καὶ προστρόπαιοσ ἑστίασ μολὼν πάλιν τλήμων Θυέστησ μοῖραν ηὑρ́ετ’ ἀσφαλῆ, τὸ μὴ θανὼν πατρῷον αἱμάξαι πέδον, αὐτόσ· (Aeschylus, Agamemnon, episode 1:2)
• εἰ δὲ ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖσ τὸ μίασμα τὸ Πέλοποσ καὶ ὁ Μυρτίλου προστρόπαιοσ ἠκολούθησε, τούτοισ ἦν ἄρα ὁμολογοῦντα, ἡνίκα ἡ Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδουσ Σπαρτιάτῃ, βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε εἶπεν ἐσ τοὺσ ἀπογόνουσ κατιέναι τὴν δίκην. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 18 4:4)

Similar forms

• προστρόπαιον (6)
• προστρόπαιος (5)
• προστροπαῖς (4)
• προστροπαίους (2)
• προστροπαίων (1)
• προστροπαίου (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.