Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προλείπω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προλείπω προλείψω προὔλιπον προλέλοιπα

Structure: προ (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to go forth and leave, to leave behind, forsake, abandon, hath forsaken, to abandon
  2. to omit to do
  3. to desert, fail
  4. to cease or fail beforehand, to faint, fall into a swoon

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προλείπω προλείπεις προλείπει
Dual προλείπετον προλείπετον
Plural προλείπομεν προλείπετε προλείπουσιν*
SubjunctiveSingular προλείπω προλείπῃς προλείπῃ
Dual προλείπητον προλείπητον
Plural προλείπωμεν προλείπητε προλείπωσιν*
OptativeSingular προλείποιμι προλείποις προλείποι
Dual προλείποιτον προλειποίτην
Plural προλείποιμεν προλείποιτε προλείποιεν
ImperativeSingular προλείπε προλειπέτω
Dual προλείπετον προλειπέτων
Plural προλείπετε προλειπόντων, προλειπέτωσαν
Infinitive προλείπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προλειπων προλειποντος προλειπουσα προλειπουσης προλειπον προλειποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προλείπομαι προλείπει, προλείπῃ προλείπεται
Dual προλείπεσθον προλείπεσθον
Plural προλειπόμεθα προλείπεσθε προλείπονται
SubjunctiveSingular προλείπωμαι προλείπῃ προλείπηται
Dual προλείπησθον προλείπησθον
Plural προλειπώμεθα προλείπησθε προλείπωνται
OptativeSingular προλειποίμην προλείποιο προλείποιτο
Dual προλείποισθον προλειποίσθην
Plural προλειποίμεθα προλείποισθε προλείποιντο
ImperativeSingular προλείπου προλειπέσθω
Dual προλείπεσθον προλειπέσθων
Plural προλείπεσθε προλειπέσθων, προλειπέσθωσαν
Infinitive προλείπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προλειπομενος προλειπομενου προλειπομενη προλειπομενης προλειπομενον προλειπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προλείψω προλείψεις προλείψει
Dual προλείψετον προλείψετον
Plural προλείψομεν προλείψετε προλείψουσιν*
OptativeSingular προλείψοιμι προλείψοις προλείψοι
Dual προλείψοιτον προλειψοίτην
Plural προλείψοιμεν προλείψοιτε προλείψοιεν
Infinitive προλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προλειψων προλειψοντος προλειψουσα προλειψουσης προλειψον προλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προλείψομαι προλείψει, προλείψῃ προλείψεται
Dual προλείψεσθον προλείψεσθον
Plural προλειψόμεθα προλείψεσθε προλείψονται
OptativeSingular προλειψοίμην προλείψοιο προλείψοιτο
Dual προλείψοισθον προλειψοίσθην
Plural προλειψοίμεθα προλείψοισθε προλείψοιντο
Infinitive προλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προλειψομενος προλειψομενου προλειψομενη προλειψομενης προλειψομενον προλειψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προέλειπον προέλειπες προέλειπεν*
Dual προελείπετον προελειπέτην
Plural προελείπομεν προελείπετε προέλειπον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προελειπόμην προελείπου προελείπετο
Dual προελείπεσθον προελειπέσθην
Plural προελειπόμεθα προελείπεσθε προελείποντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προέλιπον προέλιπες προέλιπεν*
Dual προελίπετον προελιπέτην
Plural προελίπομεν προελίπετε προέλιπον
ImperativeSingular προλίπε προλιπέτω
Dual προλίπετον προλιπέτων
Plural προλίπετε προλιπόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ ἐξῆν, ἀλλ’ ἀπηγόρευτο κατὰ δή τινα νόμον παλαιόν, εἴτε τῆσ ἀλκῆσ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πεζῷ τιθεμένων καὶ διὰ τοῦτο τὸν στρατηγὸν οἰομένων δεῖν παραμένειν τῇ φάλαγγι καὶ μὴ προλείπειν, εἴθ’, ὅτι τυραννικὸν εἰσ ἅπαντα τἆλλα καὶ μέγα τὸ τῆσ ἀρχῆσ κράτοσ ἐστίν, ἔν γε τούτῳ βουλομένων τὸν δικτάτορα τοῦ δήμου φαίνεσθαι δεόμενον. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 4 1:2)
  • μήτε καλῷ τὸ σῶμα μήτ’ ἰσχυρῷ τὴν θεὸν χαίρουσαν ἀλλὰ φρονίμῳ καὶ δικαίῳ ποιήσασ, καὶ πάλιν τὸν Ὀδυσσέα φάσκουσα μὴ περιορᾶν μηδὲ προλείπειν οὕνεκ’ ἐπητήσ ἐστι καὶ ἀγχίνοοσ καὶ ἐχέφρων, ἐνδείκνυται μόνον εἶναι τῶν ἡμετέρων θεοφιλὲσ καὶ θεῖον ἀρετήν, εἴγε δὴ τὰ ὅμοια χαίρειν τοῖσ ὁμοίοισ πέφυκεν. (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 11 9:1)

Synonyms

  1. to omit to do

  2. to desert

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION