Ancient Greek-English Dictionary Language

προαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προαιρέω προαιρήσω προεῖλον προῄρηκα

Structure: προ (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bring forth, produce from one's stores
  2. to take away first
  3. to take away first for oneself, remove out of one's way
  4. to choose before or sooner than, prefer
  5. to prefer, to purpose or propose

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαίρω προαίρεις προαίρει
Dual προαίρειτον προαίρειτον
Plural προαίρουμεν προαίρειτε προαίρουσιν*
SubjunctiveSingular προαίρω προαίρῃς προαίρῃ
Dual προαίρητον προαίρητον
Plural προαίρωμεν προαίρητε προαίρωσιν*
OptativeSingular προαίροιμι προαίροις προαίροι
Dual προαίροιτον προαιροίτην
Plural προαίροιμεν προαίροιτε προαίροιεν
ImperativeSingular προαῖρει προαιρεῖτω
Dual προαίρειτον προαιρεῖτων
Plural προαίρειτε προαιροῦντων, προαιρεῖτωσαν
Infinitive προαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαιρων προαιρουντος προαιρουσα προαιρουσης προαιρουν προαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαίρουμαι προαίρει, προαίρῃ προαίρειται
Dual προαίρεισθον προαίρεισθον
Plural προαιροῦμεθα προαίρεισθε προαίρουνται
SubjunctiveSingular προαίρωμαι προαίρῃ προαίρηται
Dual προαίρησθον προαίρησθον
Plural προαιρώμεθα προαίρησθε προαίρωνται
OptativeSingular προαιροίμην προαίροιο προαίροιτο
Dual προαίροισθον προαιροίσθην
Plural προαιροίμεθα προαίροισθε προαίροιντο
ImperativeSingular προαίρου προαιρεῖσθω
Dual προαίρεισθον προαιρεῖσθων
Plural προαίρεισθε προαιρεῖσθων, προαιρεῖσθωσαν
Infinitive προαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαιρουμενος προαιρουμενου προαιρουμενη προαιρουμενης προαιρουμενον προαιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαιρήσω προαιρήσεις προαιρήσει
Dual προαιρήσετον προαιρήσετον
Plural προαιρήσομεν προαιρήσετε προαιρήσουσιν*
OptativeSingular προαιρήσοιμι προαιρήσοις προαιρήσοι
Dual προαιρήσοιτον προαιρησοίτην
Plural προαιρήσοιμεν προαιρήσοιτε προαιρήσοιεν
Infinitive προαιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαιρησων προαιρησοντος προαιρησουσα προαιρησουσης προαιρησον προαιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαιρήσομαι προαιρήσει, προαιρήσῃ προαιρήσεται
Dual προαιρήσεσθον προαιρήσεσθον
Plural προαιρησόμεθα προαιρήσεσθε προαιρήσονται
OptativeSingular προαιρησοίμην προαιρήσοιο προαιρήσοιτο
Dual προαιρήσοισθον προαιρησοίσθην
Plural προαιρησοίμεθα προαιρήσοισθε προαιρήσοιντο
Infinitive προαιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαιρησομενος προαιρησομενου προαιρησομενη προαιρησομενης προαιρησομενον προαιρησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐρρώμεθα δὲ καὶ αὐτοὶ καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν, κατευθύναντοσ ἡμῖν τοῦ μεγάλου Θεοῦ τὰ πράγματα καθὼσ προαιρούμεθα. (Septuagint, Liber Maccabees III 7:2)
  • " εἶτα Ἑκαταῖοσ δηλοῖ πάλιν, πῶσ ἔχομεν πρὸσ τοὺσ νόμουσ, ὅτι πάντα πάσχειν ὑπὲρ τοῦ μὴ παραβῆναι τούτουσ προαιρούμεθα καὶ καλὸν εἶναι νομίζομεν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 212:1)
  • ἔτι ἐπιθυμία μὲν καὶ θυμὸσ ἀεὶ μετὰ λύπησ, προαιρούμεθα δὲ πολλὰ καὶ ἄνευ λύπησ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 165:1)
  • ἅπαντεσ γὰρ βουλευόμεθα ἃ καὶ προαιρούμεθα, οὐ μέντοι γε ἃ βουλευόμεθα, πάντα προαιρούμεθα. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 181:4)

Synonyms

  1. to bring forth

  2. to take away first

  3. to take away first for oneself

  4. to choose before or sooner than

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION