뜻

1. 동포, 사적인 사람, 남과 교류가 없는 사람, 촌사람

1. a citizen, a fellow-citizen, countryman
2. country's

예문

• Τροίη δ ὑψιδόμων πυλέων κληῖδας ἀνεῖσα δέξατο νοστήσαντα τὸν ἀρχέκακον πολιήτην. (Colluthus, Rape of Helen, book 1202)

  (콜루토스, Rape of Helen, book 1202)

• ἐγενόμαν Ἀγαμέμνονος καί μ ἔτεκεν Κλυταιμήστρα στυγνὰ Τυνδάρεω κόρα, κικλήσκουσι δέ μ ἀθλίαν Ἠλέκτραν πολιῆται. (Euripides, choral, strophe 14)

  (에우리피데스, choral, strophe 14)

• τίπτε Δαρεῖος μὲν οὕ- τω τότ ἀβλαβὴς ἐπῆν τόξαρχος πολιήταις, Σουσίδαις φίλος ἄκτωρ· (Aeschylus, Persians, choral, strophe 13)

  (아이스킬로스, 페르시아인들, choral, strophe 13)

• Δαμοτέλης δ ὁ πατὴρ καρύσσετο σὺν πολιήταις ἆραί με σταδίων ἢ νεκρὸν ἢ κολοβόν. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 81 1:1)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 81 1:1)

• ἡμέτερος γὰρ κεῖνος ὁ χρύσεος ἦν πολιήτης, εἴπερ Ἀθηναῖοι Σμύρναν ἀπῳκίσαμεν. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 442 1:1)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 442 1:1)

• οὐ γὰρ δὴ κεῖνό γε ἐνδέξομαι ὅκως οὐκ εὐνοέει τοῖσι ἐμοῖσι πρήγμασι, τοῖσί τε λεγομένοισι πρότερον ἐκ τούτου σταθμώμενος καὶ τῷ ἐόντι, ὅτι πολιήτης μὲν πολιήτῃ εὖ πρήσσοντι φθονέει καὶ ἔστι δυσμενὴς τῇ σιγῇ, οὐδ ἂν συμβουλευομένου τοῦ ἀστοῦ πολιήτης ἀνὴρ τὰ ἄριστά οἱ δοκέοντα εἶναι ὑποθέοιτο, εἰ μὴ πρόσω ἀρετῆς ἀνήκοι: (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 237 3:1)

  (헤로도토스, The Histories, book 7, chapter 237 3:1)

유사 형태

• πολιήτας (13)
• πολιητέων (9)
• πολιήταις (5)
• πολιῆται (4)
• πολιήτης (3)
• πολιητᾶν (3)
• πολιήτην (2)
• πολιήτῃσι (2)
• πολιήτῃ (1)
• πολιήτιδας (1)
• πολιῆτιν (1)
• πολιήτιδα (1)
• πολιῆτα (1)
• πολιήτεω (1)
• πολιήτιδες? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.