- τῆσ δὲ λέξεωσ ᾗ Θουκυδίδησ κέχρηται τὸ μὲν σημειῶδεσ καὶ περίεργον πέφευγεν, τὸ δὲ στρογγύλον καὶ πυκνὸν καὶ ἐνθυμηματικὸν ἐκμέμακται. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 5 3:1)
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 5 3:1)
- Ἐπειγόμενόν με κατέχεισ, ὦ Πόσειδον, περίεργα ἐρωτῶν. (Lucian, Dialogi Marini, poseidon and alpheios, chapter 2 1:4)
(루키아노스, Dialogi Marini, poseidon and alpheios, chapter 2 1:4)
- παρὰ δὲ τῷ Ἰσαίῳ πέφρασται περιεργότερον καὶ οὐ μακρὰν ἀπέχει τῆσ Δημοσθένουσ κατασκευῆσ· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 7 2:5)
(디오니시오스, chapter 7 2:5)
- καθόλου δὲ τριῶν ὄντων, ὥσ φησι Θεόφραστοσ, ἐξ ὧν γίνεται τὸ μέγα καὶ σεμνὸν καὶ περιττὸν ἐν λέξει, τῆσ τε ἐκλογῆσ τῶν ὀνομάτων καὶ τῆσ ἐκ τούτων ἁρμονίασ καὶ τῶν περιλαμβανόντων αὐτὰ σχημάτων, ἐκλέγει μὲν εὖ πάνυ καὶ τὰ κράτιστα τῶν ὀνομάτων τίθησιν, ἁρμόττει δὲ αὐτὰ περιέργωσ, τὴν εὐφωνίαν ἐντείνων μουσικήν, σχηματίζει τε φορτικῶσ καὶ τὰ πολλὰ γίνεται ψυχρὸσ ἢ τῷ πόρρωθεν λαμβάνειν ἢ τῷ μὴ πρέποντα εἶναι τὰ σχήματα τοῖσ πράγμασι διὰ τὸ μὴ κρατεῖν τοῦ μετρίου. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 31)
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 31)
- καὶ γὰρ συντίθησί ποτε ἀφελῶσ τὰ ὀνόματα καὶ λύει τὴν περίοδον εὐγενῶσ καὶ τὰ περίεργα σχήματα καὶ φορτικὰ φεύγει καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ τε καὶ δικανικοῖσ λόγοισ, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τῷ ῥυθμῷ δουλεύοντοσ καὶ τῷ κύκλῳ τῆσ περιόδου καὶ τὸ κάλλοσ τῆσ ἀπαγγελίασ ἐν τῷ περιττῷ τιθεμένου κοινότερον εἴρηκα περὶ αὐτοῦ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 3 1:5)
(디오니시오스, De Isocrate, chapter 3 1:5)
- περίεργοσ δ’ ἂν εἰήν ἐγὼ τοὺσ ἐμοῦ μᾶλλον ἐπισταμένουσ διδάσκων ὅσα μὲν Ἑλλάνικοσ Ἀκουσιλάῳ περὶ τῶν γενεαλογιῶν διαπεφώνηκεν, ὅσα δὲ διορθοῦται τὸν Ἡσίοδον Ἀκουσίλαοσ, ἢ τίνα τρόπον Ἔφοροσ μὲν Ἑλλάνικον ἐν τοῖσ πλείστοισ ψευδόμενον ἐπιδείκνυσιν, Ἔφορον δὲ Τίμαιοσ καὶ Τίμαιον οἱ μετ’ ἐκεῖνον γεγονότεσ, Ἡρόδοτον δὲ πάντεσ. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 19:1)
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, 19:1)
- ἐναλλαγείσησ δὲ τῆσ πτώσεωσ καὶ τῶν συνδέσμων πολλῶν εἰσ βραχὺ συναχθέντων, οἶμαι, περίεργόσ τε καὶ ἀσυνήθησ καὶ ἐξηλλαγμένη γέγονεν ἡ διάλεκτοσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 9 4:3)
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 9 4:3)
- Φευκτέη δὲ καὶ θρύψισ ἐπικρατίδων διὰ προσκύρησιν ἀκέσιοσ, ὀδμή τε περίεργοσ‧ διὰ γὰρ ἱκανὴν ἀσυνηθείην διαβολὴν κεκτήσει, διὰ δὲ ὀλίγην, εὐσχημοσύνην‧ ἐν γὰρ μέρει πόνοσ ὀλίγοσ, ἐν πᾶσι ἱκανόσ. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, PARAGGELIAI, x.1)
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, PARAGGELIAI, x.1)
- εἰ μὲν οὖν ἑτέρου τινὸσ οὗτοσ ἔφη πατρὸσ εἶναι καὶ μὴ τοῦ ἐμοῦ, περίεργοσ ἂν εἰκότωσ ἐδόκουν εἶναι φροντίζων ὅ τι βούλεται καλεῖν οὗτοσ ἑαυτόν. (Demosthenes, Speeches 31-40, 3:1)
(데모스테네스, Speeches 31-40, 3:1)
- ὥστε περὶ μὲν πόρων τὸν μέλλοντα συμβουλεύειν δέοι ἂν τὰσ προσόδουσ τῆσ πόλεωσ εἰδέναι τίνεσ καὶ πόσαι, ὅπωσ εἴτε τισ παραλείπεται προστεθῇ καὶ εἴ τισ ἐλάττων αὐξηθῇ, ἔτι δὲ τὰσ δαπάνασ τῆσ πόλεωσ ἁπάσασ, ὅπωσ εἴ τισ περίεργοσ ἀφαιρεθῇ καὶ εἴ τισ μείζων ἐλάττων γένηται· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 4 8:1)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 4 8:1)