πειθός
First/Second declension Adjective;
이형
Transliteration:
Principal Part:
πειθός
Structure:
πειθ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: piqano/s의 후기 형태, NTest.
Sense
- Alternative spelling of πιθανός (pithanós)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- πᾶσ ^ δὲ ὁ τόνοσ τοῦ φθέγματοσ οἱο͂σ ἁπαλώτατοσ, οὔτε βαρὺσ ὡσ εἰσ τὸ ἀνδρεῖον ἡρμόσθαι οὔτε πάνυ λεπτὸσ ὡσ θηλύτατόσ τε εἶναι καὶ κομιδῇ ἔκλυτοσ, ἀλλ’ οἱο͂σ γένοιτ’ ἂν παιδὶ μήπω ἡβάσκοντι, ἡδὺσ καὶ προσηνὴσ καὶ πράωσ παραδυόμενοσ εἰσ τὴν ἀκοήν, ὡσ καὶ παυσαμένησ ἔναυλον εἶναι τὴν βοὴν καί τι λείψανον ἐνδιατρίβειν καὶ περιβομβεῖν τὰ ὦτα, καθάπερ ἠχώ τινα παρατείνουσαν τὴν ἀκρόασιν καὶ ἴχνη τῶν λόγων μελιχρὰ ἄττα καὶ πειθοῦσ μεστὰ ἐπὶ τῆσ ψυχῆσ ἀπολιμπάνουσαν. (Lucian, Imagines, (no name) 13:3)
- ἥ τε γὰρ μεγαλόνοια θαυμαστὴ καὶ ἡ καλλιφωνία δεινῶσ Ἀττικὴ καὶ τὸ κεχαρισμένον καὶ πειθοῦσ μεστὸν ἥ τε σύνεσισ καὶ τὸ ἀκριβὲσ καὶ τὸ ἐπαγωγὸν ἐν καιρῷ τῶν ἀποδείξεων, πάντα ταῦτά σοι ἀθρόα πρόσεστιν ὥστε τὴν προηγορίαν δέχου καὶ ὑπὲρ ἁπάντων εἰπὲ τὰ εἰκότα. (Lucian, Piscator, (no name) 22:5)
- καὶ μάθημα καὶ ἀγώνισμα κοινότατον ὧν ἡ Ἑλλὰσ ἐνήνοχε καλῶν παρέχων, τὴν ποίησιν, δεικνὺσ ὅ τι δὴ καὶ ὁποῖον ἦν ἄρα δεξιότησ λόγου, ἐπιὼν ἁπανταχόσε μδτὰ πειθοῦσ ἀφύκτου καὶ χειρούμενοσ ἅπασαν ἀκοὴν καὶ διάνοιαν Ἑλληνικῆσ φωνῆσ· (Plutarch, Comparationis Aristophanis et Menandri compendium, section 3 4:1)
- οὐκ ἔστι Πειθοῦσ ἱερὸν ἄλλο πλὴν λόγοσ. (Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene, trochees 1:15)
- οὕτω δὲ τοῖσ δεχομένοισ πράγμασιν ἀγῶνα καὶ θυμὸν καὶ ἀντίταξιν ἐρρωμένωσ καὶ ἀτενῶσ ἀπαντήσασ, ἔτι βέλτιον ἐχρήσατο τοῖσ ὁμιλίασ ἀπολέμου καὶ πειθοῦσ ὑπεικούσησ δεομένοισ, Πορσίναν ἄμαχον ἄνδρα καὶ φοβερὸν ἐμμελῶσ προσαγαγόμενοσ καὶ μεταστήσασ εἰσ φιλίαν. (Plutarch, Comparison of Solon and Publicola, chapter 4 2:3)
