뜻

1. that which is agreed upon, taken for granted, a postulate

예문

• ὁ δὲ τοιοῦτο[ς αὐτοῦ] λόγος, ὦ ἄνδρες δ[ικας]ταί, οὐ[κ ἀπολόγημ]ά ἐστιν, ἀλλ ὁμολόγημα ὡς οὐ δεῖ [με τὰ χρέα διαλ]ύειν. (Hyperides, Speeches, 20:1)

  (히페레이데스, Speeches, 20:1)

• τοῦτο δ ἔστι τὸ ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ ἐπὶ πλέον μηδ ἧττον μηδ ἐπ ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν ἁρμονίας εἶναι. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 619:2)

  (플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 619:2)

• εἰ δὲ καὶ οἱ θαρραλέοι ἀνδρεῖοι, οὐκ ἠρωτήθην - εἰ γάρ με τότε ἤρου, εἶπον ἂν ὅτι οὐ πάντες - τοὺς δὲ ἀνδρείους ὡς οὐ θαρραλέοι εἰσίν, τὸ ἐμὸν ὁμολόγημα οὐδαμοῦ ἐπέδειξας ὡς οὐκ ὀρθῶς ὡμολόγησα. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 338:3)

  (플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 338:3)

• ἢ πῶς λέγομεν, ὦ Πῶλε, εἴπερ τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ὁμολογήματα· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 202:1)

  (플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 202:1)

• ταῦτα δή, οἰόμαι, ὁμολογήματα τρία μάχεται αὐτὰ αὑτοῖς ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ, ὅταν τὰ περὶ τῶν ἀστραγάλων λέγωμεν, ἢ ὅταν φῶμεν ἐμὲ τηλικόνδε ὄντα, μήτε αὐξηθέντα μήτε τοὐναντίον παθόντα, ἐν ἐνιαυτῷ σοῦ τοῦ νέου νῦν μὲν μείζω εἶναι, ὕστερον δὲ ἐλάττω, μηδὲν τοῦ ἐμοῦ ὄγκου ἀφαιρεθέντος ἀλλὰ σοῦ αὐξηθέντος. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 82:3)

  (플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 82:3)

유사 형태

• ὁμολογῆσαι (52)
• ὁμολογήσας (22)
• ὁμολογήσειεν (22)
• ὁμολογήσει (14)
• ὁμολογήσῃ (13)
• ὁμολογήσομεν (12)
• ὁμολογητέον (11)
• ὁμολογῇ (11)
• ὁμολογήσαντα (11)
• ὁμολογήσειν (11)
• ὁμολογηθέντα (10)
• ὁμολογήσω (8)
• ὁμολογήσετε (7)
• ὁμολογήσειε (7)
• ὁμολογήσαιτε (6)
• ὁμολογήσῃς (6)
• ὁμολογήσειαν (6)
• ὁμολογῇς (5)
• ὁμολογήσωμεν (5)
• ὁμολογήσεις (5)
• ὁμολογήσωσιν (4)
• ὁμολογηθῆναι (4)
• ὁμολογήσαιεν (4)
• ὁμολόγημα (3)
• ὁμολογηθείη (3)
• ὁμολόγησον (3)
• ὁμολογῆται (3)
• ὁμολογήματα (3)
• ὁμολογήσαντι (3)
• ὁμολογῆσαί (2)
• ὁμολογήσητε (2)
• ὁμολογήσειας (2)
• ὁμολογήσαι (2)
• ὁμολογήσωσι (2)
• ὁμολογήσων (2)
• ὁμολογῆσαν (2)
• ὁμολογήσουσι (2)
• ὁμολογηθεὶς (1)
• ὁμολογήσετ (1)
• ὁμολογήσαντε (1)
• ὁμολογήσειέν (1)
• ὁμολογήσοντα (1)
• ὁμολόγησιν (1)
• ὁμολογηθὲν (1)
• ὁμολογήσεται (1)
• ὁμολογήσητέ (1)
• ὁμολογηθῇ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.