- πολλὰ γὰρ πρὸ τούτου γενέσθαι δεῖ, καὶ προοδοποιῆσαι τῇ πόσει καὶ προπαρασκευάσαι ῥᾴδιον ἐς ἰάσιν τὸ σῶμα καὶ τῆς ἁπάσης ἕξεως φροντίσαι κενοῦντα καὶ ἰσχναίνοντα καὶ οἷς χρὴ τρέφοντα καὶ κινοῦντα ἐς ὅσον χρήσιμον καὶ ὕπνους ἐπινοοῦντα καὶ ἠρεμίας μηχανώμενον, ἅπερ οἱ μὲν ἄλλο τι νοσοῦντες ῥᾳδίως πεισθεῖεν ἄν, οἱ μεμηνότες δὲ διὰ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ νοῦ δυσάγωγοι καὶ δυσηνιόχητοι καὶ τῷ ἰατρῷ ἐπισφαλεῖς καὶ τῇ θεραπείᾳ δυσκαταγώνιστοι. (Lucian, Abdicatus, (no name) 17:2)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 17:2)
- ἐπεὶ γὰρ καὶ αὐτὸς ὅμοιά σοι κατηγόρει τῆς ὀρχηστικῆς, λέγων τοῦ αὐλοῦ καὶ τῶν συρίγγων καὶ τῶν κτύπων πάρεργόν τι τὸν ὀρχηστὴν εἶναι, μηδὲν αὐτὸν πρὸς τὸ δρᾶμα συντελοῦντα, κινούμενον δὲ ἄλογον ἄλλως κίνησιν καὶ μάταιον, οὐδενὸς αὐτῇ νοῦ προσόντος, τῶν δὲ ἀνθρώπων τοῖς περὶ τὸ πρᾶγμα γοητευομένων,^: (Lucian, De saltatione, (no name) 63:2)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 63:2)
- νεότης μ ἐπῆρε καὶ θράσος τοῦ νοῦ πλέον. (Lucian, Necyomantia, (no name) 1:14)
(루키아노스, Necyomantia, (no name) 1:14)
- οὐκοῦν τοῦτο μόνον χάριεν τοῖς ἐμοῖς ἔνεστιν, ὅτι μὴ συνήθη μηδὲ κατὰ τὸ κοινὸν βαδίζει τοῖς ἄλλοις, ὀνομάτων δὲ ἄρα καλῶν ἐν αὐτοῖς καὶ πρὸς τὸν ἀρχαῖον κανόνα συγκειμένων ἢ νοῦ ὀξέος ἢ περινοίας τινὸς ἢ χάριτος Ἀττικῆς ἢ ἁρμονίας ἢ τέχνης τῆς ἐφ᾿ ἅπασι, τούτων δὲ πόρρω ἴσως τοὐμόν: (Lucian, Zeuxis 3:2)
(루키아노스, Zeuxis 3:2)
- οὐ γὰρ μοχλῶν δεῖ μᾶλλον ἢ νοῦ καὶ φρενῶν. (Aristophanes, Lysistrata, Episode27)
(아리스토파네스, Lysistrata, Episode27)
- [νου ἁμετ[έραν ἀ; (Bacchylides, , epinicians, ode 1 4:4)
(바킬리데스, , epinicians, ode 1 4:4)
- καὶ μάν π]οτ ἐρειψιπύλαν παῖδ ἀνίκ]ατον λέγουσιν δῦναι Διὸς] ἀργικεραύ- νου δώματα Φερσεφόνας τανισφύρου, καρχαρόδοντα κύν ἄ- ξοντ ἐς φάος ἐξ Αἴ¨δα, υἱὸν ἀπλάτοι Ἐχίδνας: (Bacchylides, , epinicians, ode 5 5:1)
(바킬리데스, , epinicians, ode 5 5:1)
