- πολλὰ γὰρ πρὸ τούτου γενέσθαι δεῖ, καὶ προοδοποιῆσαι τῇ πόσει καὶ προπαρασκευάσαι ῥᾴδιον ἐσ ἰάσιν τὸ σῶμα καὶ τῆσ ἁπάσησ ἕξεωσ φροντίσαι κενοῦντα καὶ ἰσχναίνοντα καὶ οἷσ χρὴ τρέφοντα καὶ κινοῦντα ἐσ ὅσον χρήσιμον καὶ ὕπνουσ ἐπινοοῦντα καὶ ἠρεμίασ μηχανώμενον, ἅπερ οἱ μὲν ἄλλο τι νοσοῦντεσ ῥᾳδίωσ πεισθεῖεν ἄν, οἱ μεμηνότεσ δὲ διὰ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ νοῦ δυσάγωγοι καὶ δυσηνιόχητοι καὶ τῷ ἰατρῷ ἐπισφαλεῖσ καὶ τῇ θεραπείᾳ δυσκαταγώνιστοι. (Lucian, Abdicatus, (no name) 17:2)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 17:2)
- ἐπεὶ γὰρ καὶ αὐτὸσ ὅμοιά σοι κατηγόρει τῆσ ὀρχηστικῆσ, λέγων τοῦ αὐλοῦ καὶ τῶν συρίγγων καὶ τῶν κτύπων πάρεργόν τι τὸν ὀρχηστὴν εἶναι, μηδὲν αὐτὸν πρὸσ τὸ δρᾶμα συντελοῦντα, κινούμενον δὲ ἄλογον ἄλλωσ κίνησιν καὶ μάταιον, οὐδενὸσ αὐτῇ νοῦ προσόντοσ, τῶν δὲ ἀνθρώπων τοῖσ περὶ τὸ πρᾶγμα γοητευομένων,^· (Lucian, De saltatione, (no name) 63:2)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 63:2)
- νεότησ μ’ ἐπῆρε καὶ θράσοσ τοῦ νοῦ πλέον. (Lucian, Necyomantia, (no name) 1:14)
(루키아노스, Necyomantia, (no name) 1:14)
- οὐκοῦν τοῦτο μόνον χάριεν τοῖσ ἐμοῖσ ἔνεστιν, ὅτι μὴ συνήθη μηδὲ κατὰ τὸ κοινὸν βαδίζει τοῖσ ἄλλοισ, ὀνομάτων δὲ ἄρα καλῶν ἐν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ τὸν ἀρχαῖον κανόνα συγκειμένων ἢ νοῦ ὀξέοσ ἢ περινοίασ τινὸσ ἢ χάριτοσ Ἀττικῆσ ἢ ἁρμονίασ ἢ τέχνησ τῆσ ἐφ̓ ἅπασι, τούτων δὲ πόρρω ἴσωσ τοὐμόν· (Lucian, Zeuxis 3:2)
(루키아노스, Zeuxis 3:2)
- οὐ γὰρ μοχλῶν δεῖ μᾶλλον ἢ νοῦ καὶ φρενῶν. (Aristophanes, Lysistrata, Episode27)
(아리스토파네스, Lysistrata, Episode27)
- [νου ἁμετ[έραν ἀ̣ (Bacchylides, , epinicians, ode 1 4:4)
(바킬리데스, , epinicians, ode 1 4:4)
- καὶ μάν π]οτ’ ἐρειψιπύλαν παῖδ’ ἀνίκ]ατον λέγουσιν δῦναι Διὸσ] ἀργικεραύ‐ νου δώματα Φερσεφόνασ τανισφύρου, καρχαρόδοντα κύν’ ἄ‐ ξοντ’ ἐσ φάοσ ἐξ Αἴ̈δα, υἱὸν ἀπλάτοι’ Ἐχίδνασ· (Bacchylides, , epinicians, ode 5 5:1)
(바킬리데스, , epinicians, ode 5 5:1)