- οὔτε δ’ ἰατρὸσ ἐμπείρωσ δύναται θεραπεῦσαι τοὺσ κάμνοντασ, ἂν μὴ τὴν αἰτίαν τοῦ νοσήματοσ κατανοήσῃ, οὔτε δικαστὴσ ὁσίαν θεῖναι τὴν ψῆφον, ἐὰν μὴ τοῖσ τῆσ κρίσεωσ δικαίοισ σαφῶσ ᾖ παρηκολουθηκώσ. (Demades, On the Twelve Years, 1:2)
(데마데스, On the Twelve Years, 1:2)
- οὐδεπώποτε γοῦν ὤφθη κεκραγὼσ ἢ ὑπερδιατεινόμενοσ ἢ ἀγανακτῶν, οὐδ’ εἰ ἐπιτιμᾶν τῳ δέοι, ἀλλὰ τῶν μὲν ἁμαρτημάτων καθήπτετο, τοῖσ δὲ ἁμαρτάνουσι συνεγίνωσκεν, καὶ τὸ παράδειγμα παρὰ τῶν ἰατρῶν ἠξίου λαμβάνειν τὰ μὲν νοσήματα ἰωμένων, ὀργῇ δὲ πρὸσ τοὺσ νοσοῦντασ οὐ χρωμένων ἡγεῖτο γὰρ ἀνθρώπου μὲν εἶναι τὸ ἁμαρτάνειν, θεοῦ δὲ ἢ ἀνδρὸσ ἰσοθέου τὰ πταισθέντα ἐπανορθοῦν. (Lucian, (no name) 7:1)
(루키아노스, (no name) 7:1)
- ἐβουλόμην μὲν οὖν τὴν ἰατρικὴν καὶ τοιοῦτόν τι ἔχειν φάρμακον ὃ μὴ μόνον τοὺσ μεμηνότασ ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἀδίκωσ ὀργιζομένουσ παύειν ἐδύνατο, ἵνα καὶ τοῦτο τοῦ πατρὸσ τὸ νόσημα ἰασαίμην. (Lucian, Abdicatus, (no name) 1:3)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 1:3)
- παρελθὼν οὖν ἄκλητοσ οὐκ εὐθὺσ ἰασάμην οὐ γὰρ οὕτω ποιεῖν ἔθοσ ἐστὶν ἡμῖν οὐδὲ ταῦτα ἡ τέχνη παραινεῖ, ἀλλὰ πάντων πρῶτον τοῦτο διδασκόμεθα συνορᾶν εἴτε ἰάσιμόν ἐστι τὸ νόσημα εἴτε ἀνήκεστον καὶ ὑπερβεβηκὸσ τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ τέχνησ. (Lucian, Abdicatus, (no name) 4:5)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 4:5)
- τὸν οὖν ταῦτα πάντα ὑπομεμενηκότα καὶ οὕτω χαλεπῷ νοσήματι προσπαλαίσαντα καὶ πάθοσ ἁπάντων παθῶν τὸ δυσαλωτότατον νενικηκότα ἔτι τούτῳ ἀποκηρύττειν ἐπιτρέψετε, καὶ τοὺσ νόμουσ ὡσ βούλεται ἑρμηνεύειν κατ’ εὐεργέτου συγχωρήσετε, καὶ τῇ φύσει πολεμεῖν αὐτὸν ἐάσετε; (Lucian, Abdicatus, (no name) 18:1)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 18:1)
- ὦ γλώσσησ ἀληθῶσ νόσημα Ταῦ. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 11:3)
(루키아노스, Judicium vocalium, (no name) 11:3)
- καὶ ῥᾷον ἐδόκει ἤδη ἔχειν ὁ Εὐκράτησ καὶ τὸ νόσημα τῶν συντρόφων ἦν τὸ ῥεῦμα γὰρ εἰσ τοὺσ πόδασ αὖθισ αὐτῷ κατεληλύθει. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:6)
- ὁρῶ δ’ ἀέλπτον φάσμ’, ὃ μήποτ’ ὤφελον, Πυλάδην τε καὶ σὸν σύγγονον στείχονθ’ ὁμοῦ, τὸν μὲν κατηφῆ καὶ παρειμένον νόσῳ, τὸν δ’ ὥστ’ ἀδελφὸν ἴσα φίλῳ λυπούμενον, νόσημα κηδεύοντα παιδαγωγίᾳ. (Euripides, episode 2:1)
(에우리피데스, episode 2:1)