Sense

1. having or being possessed by an evil genius/spirit.
2. ill-starred, wretched
3. (substantive) an evil genius

Examples

• "^ πεπείκασι γὰρ αὑτοὺσ οἱ κακοδαίμονεσ τὸ μὲν ὅλον ἀθάνατοι ἔσεσθαι καὶ βιώσεσθαι τὸν ἀεὶ χρόνον, παρ’ ὃ καὶ καταφρονοῦσιν τοῦ θανάτου καὶ ἑκόντεσ αὑτοὺσ ἐπιδιδόασιν οἱ πολλοί. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:21)
• ἄθλιοι καὶ κακοδαίμονεσ· (Lucian, Necyomantia, (no name) 2:3)
• ὦ κακοδαίμονεσ, τί κάθησθ’ ἀβέλτεροι, ἡμέτερα κέρδη τῶν σοφῶν ὄντεσ, λίθοι, ἀριθμόσ, πρόβατ’ ἄλλωσ, ἀμφορῆσ νενησμένοι; (Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics22)
• ἀγανακτούντων δὲ τοῦ μάντεωσ καί τινων ἄλλων καὶ καταρωμένων αὐτῷ, "τί μαίνεσθε, ἔφη, κακοδαίμονεσ; (Flavius Josephus, Contra Apionem, 226:1)
• Διονυσόδωροσ δὲ ὁ Τροιζήνιοσ ἐλέγχων αὐτὸν ἀντεκτίθησι τὴν ἀληθινὴν οὕτωσ ἔχουσαν τίσ πατέρ’ αἰνήσει, εἰ μὴ κακοδαίμονεσ υἱοί ; (Plutarch, Aratus, chapter 1 1:2)

Similar forms

• κακοδαίμων (77)
• κακόδαιμον (34)
• κακοδαίμονα (26)
• κακοδαιμονίας (18)
• κακοδαιμονίαν (16)
• κακοδαίμονας (15)
• κακοδαιμονεῖν (12)
• κακοδαίμονες (10)
• κακοδαίμονος (9)
• κακοδαιμόνων (7)
• κακοδαιμονίᾳ (7)
• κακοδαιμόνως (5)
• κακοδαίμονι (3)
• κακοδαιμονίῃ (2)
• κακοδαιμονία (2)
• κακοδαιμονᾶν (1)
• κακοδαιμονῶν (1)
• κακοδαίμον (1)
• κακοδαιμονεῖς (1)
• κακοδαιμονᾷς (1)
• κακοδαιμονῶσι (1)
• κακοδαίμονά (1)
• κακοδαιμονῇ (1)
• κακοδαίμονε (1)
• κακοδαίμοσι (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary