ἰσθμός
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἰσθμός
ἰσθμοῦ
Structure:
ἰσθμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: ei)=mi ibo
Sense
- any narrow passage, a neck of land, an isthmus
- the Isthmus
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Εὖ γε, ὦ Δελφῖνεσ, ὅτι ἀεὶ φιλάνθρωποί ἐστε, καὶ πάλαι μὲν τὸ τῆσ Ἰνοῦσ παιδίον ἐπὶ τὸν Ἰσθμὸν ἐκομίσατε ὑποδεξάμενοι ἀπὸ τῶν Σκειρωνίδων μετὰ τῆσ μητρὸσ ἐμπεσόν, καὶ νῦν σὺ τὸν κιθαρῳδὸν τουτονὶ τὸν ἐκ Μηθύμνησ ἀναλαβὼν ἐξενήξω ἐσ Ταίναρον αὐτῇ σκευῇ καὶ κιθάρᾳ, οὐδὲ περιεῖδεσ κακῶσ ὑπὸ τῶν ναυτῶν ἀπολλύμενον. (Lucian, Dialogi Marini, poseidon and the dolphins, chapter 11)
- Πυθῶνά τε μηλοθύταν ὑμνέων Νεμέαν τε καὶ Ἰσθμόν· (Bacchylides, , epinicians, ode 8 1:1)
- δοκεῖ μοι καὶ ὅτι Ἀθῆναι πόλισ ἐστὶν ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ Κόρινθοσ ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ καὶ Σπάρτη ἐν Πελοποννήσῳ μὴ εἰδέναι. (Lucian, Pseudologista, (no name) 12:3)
- ἰσθμόν τιν’ ἔχεισ ὦνθρωπ’· (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Episode 1:33)
- ἢ νομίζεισ κιθαρῳδὸν μέν τινα σωθῆναι παῤ αὐτῶν καὶ ἀπολαβεῖν τὸν μισθὸν ἀντὶ τῆσ ᾠδῆσ καὶ νεκρόν τι ἄλλο παιδίον ἐσ τὸν Ἰσθμὸν ἐπὶ δελφῖνοσ ὁμοίωσ προκομισθῆναι, τὸν δὲ Ἀδειμάντου οἰκέτην τὸν νεώνητοι ἀπορήσειν δελφῖνοσ ἐρωτικοῦ; (Lucian, 34:6)
- Ἔστι δέ τισ αἰπεῖα Προποντίδοσ ἔνδοθι νῆσοσ τυτθὸν ἀπὸ Φρυγίησ πολυληίου ἠπείροιο εἰσ ἅλα κεκλιμένη, ὅσσον τ’ ἐπιμύρεται ἰσθμὸσ χέρσῳ ἐπιπρηνὴσ καταειμένοσ· (Apollodorus, Argonautica, book 1 16:26)
- ὅ τε γὰρ ἰσθμὸσ συνερείδεται καὶ τὰ παρίσθμια σκληρὰ καὶ ἐντεταμένα ἐόντα οὐ ξυμπίπτει εἰσ τὴν ἔνθλιψιν τοῦ καταπινομένου. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 38)
- οὐ τὰ διεστῶτα μοῦνον καὶ ὁμώνυμα καὶ ὁμόζυγα, ὀφθαλμοὶ, χεῖρεσ, σκέλοσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ξυμφυέα, Ῥὶσ ἐσ τὸ ἶσον, καὶ γλῶσσα μέσφι τῶν ὁρίων τοῦ μέσου, καὶ παρίσθμιον ἓν, καὶ ἰσθμὸσ, καὶ κατάποσισ ἐσ ἥμισυ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 101)
- ὁ πρὶν ἀελλοπόδων λάμψασ πλέον Αἰετὸσ ἵππων, ὁ πρὶν ὑπαὶ μίτραισ κῶλα καθαψάμενοσ, ὃν Φοίβου χρησμῳδὸσ ἀέθλιον ἔστεφε Πυθώ, ὀρνύμενον πτανοῖσ ὠκυπέταισ ἴκελον, καὶ Νεμέη βλοσυροῖο τιθηνήτειρα λέοντοσ, Πῖσά τε, καὶ δοιὰσ ᾐόνασ Ἰσθμὸσ ἔχων, νῦν κλοιῷ δειρὴν πεπεδημένοσ, οἱᾶ χαλινῷ, καρπὸν ἐλᾷ Δηοῦσ ὀκριόεντι λίθῳ, ἴσαν μοῖραν ἔχων Ἡρακλέι· (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 191)
- τῇ γὰρ ἡ Κνιδίη χώρη ἐσ τὴν ἤπειρον τελευτᾷ, ταύτῃ ὁ ἰσθμόσ ἐστι τὸν ὤρυσσον. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 174 4:2)