Σούνιον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
Σούνιον
Σούνιου
Structure:
Σουνι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- προϊώμεν, ὦ Δίκη, ταύτῃ εὐθὺ τοῦ Σουνίου μικρὸν ὑπὸ τὸν Ὑμηττὸν ἐπὶ τὰ λαιὰ τῆσ Πάρνηθοσ, ἔνθα αἱ δύο ἐκεῖναι ἄκραι· (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 8:1)
- ὥστε τὸ μὲν Σούνιον ἐν δεξιᾷ καταλείπωμεν, εἰσ δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἀπονεύωμεν ἤδη. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 9:2)
- ἀλλὰ τὸν αὑτοῦ γε νεὼν βάλλει καὶ Σούνιον ἄκρον Ἀθηνέων καὶ τὰσ δρῦσ τὰσ μεγάλασ· (Aristophanes, Clouds, Choral, anapests 1:8)
- ὅτι μηδὲ Σουνίῳ, μηδὲ Ταινάρῳ μηδὲ τοῖσ Κεραυνίοισ ἐνέκλεισεν ἑαυτόν. (Plutarch, De exilio, section 5 7:1)
- "Ποσειδώνιοσ γοῦν, οὗ συνεχῶσ μέμνησαι, ὁ φιλόσοφοσ καὶ ἀποστάντασ φησὶν αὐτοὺσ καταφονεῦσαι μὲν τοὺσ ἐπὶ τῶν μετάλλων φύλακασ, καταλαβέσθαι δὲ τὴν ἐπὶ Σουνίῳ ἀκρόπολιν καὶ ἐπὶ πολὺν χρόνον πορθῆσαι τὴν Ἀττικήν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1044)
- ὁ δέ, καίπερ ἑτέρου μὲν ἄρχοντοσ τότε τῶν Ἀχαιῶν, αὐτὸσ δὲ ἀρρωστίᾳ μακρᾷ κλινήρησ ὑπάρχων, ὅμωσ ἐν φορείῳ κομιζόμενοσ ὑπήντησε τῇ πόλει πρὸσ τὴν χρείαν, καὶ τὸν ἐπὶ τῆσ φρουρᾶσ Διογένη συνέπεισεν ἀποδοῦναι τόν τε Πειραιᾶ καὶ τὴν Μουνυχίαν καὶ τὴν Σαλαμῖνα καὶ τὸ Σούνιον τοῖσ Ἀθηναίοισ ἐπὶ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ταλάντοισ, ὧν αὐτὸσ ὁ Ἄρατοσ εἴκοσι τῇ πόλει συνεβάλετο. (Plutarch, Aratus, chapter 34 4:1)
- "περιέπλεον Σούνιον, βουλόμενοι φθῆναι τοὺσ Ἀθηναίουσ ἀφικόμενοι εἰσ τὸ ἂστυ· (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 273)
- ἀλλ’ αἴρεται μὲν ἀσπὶσ αὐτοῖσ προδοσίασ σημεῖον, ἐπιπλέουσι δὲ ταῖσ Ἀθήναισ ἐλπίζοντεσ αἱρήσειν καὶ καθ’ ἡσυχίαν Σούνιον κάμψαντεσ ὑπεραιωροῦνται Φαλήρων, οἱ δὲ πρῶτοι καὶ δοκιμώτατοι τῶν ἀνδρῶν προδιδόασιν ἀπεγνωκότεσ τὴν πόλιν· (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 27 5:1)
