Sense

1. a driver or rider of horses, a horseman, knight
2. the horse, the horsemen

Examples

• οἱ δευτεροστάται δὲ καὶ οἱ τῆσ τρίτησ καὶ τετάρτησ τάξεωσ ἐσ ἀκοντισμὸν προβεβλήσθων τοὺσ κοντοὺσ ὅπου τύχοιεν, καὶ ἵππουσ τρώσοντεσ, καὶ ἱππότην κατακανοῦντεσ, ἢ θυρεῷ καὶ θώρακι ἐμπαγέντοσ τοῦ κοντοῦ καὶ διὰ μαλθακότητα τοῦ σιδήρου ἐπικαμφθέντοσ ἀχρεῖον τὸν ἀναβάτην ποιήσοντεσ. (Arrian, Acies Contra Alanos 24:1)
• ἱππότην δ’ ὄχλον πρὸσ κρασπέδοισι στρατοπέδου τεταγμένον. (Euripides, Suppliants, episode17)
• ὑπεκίνει δὲ καὶ Γαλάτασ τοὺσ περὶ τὸν Ἴστρον ᾠκημένουσ, οἳ Βαστέρναι καλοῦνται, στρατὸν ἱππότην καὶ μάχιμον, Ἰλλυριούσ τε διὰ Γενθίου τοῦ βασιλέωσ παρεκάλει συνεφάψασθαι τοῦ πολέμου, καὶ λόγοσ κατέσχεν ὡσ τῶν βαρβάρων μισθῷ πεπεισμένων ὑπ’ αὐτοῦ διὰ τῆσ κάτω Γαλατίασ παρὰ τὸν Ἀδρίαν ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν ’ Ἰταλίαν. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 9 4:1)
• οἱ δὲ πλησίοι γύαι τόνδ’ ἱππότην Κολωνὸν εὔχονται σφίσιν ἀρχηγὸν εἶναι καὶ φέρουσι τοὔνομα τὸ τοῦδε κοινὸν πάντεσ ὠνομασμένοι. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 2:23)
• οὔκουν τισ ὡσ τάχιστα προσπόλων μολὼν πρὸσ τούσδε βωμούσ, πάντ’ ἀναγκάσει λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε θυμάτων ἄπο σπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆροσ, ἔνθα δίστομοι μάλιστα συμβάλλουσιν ἐμπόρων ὁδοί, ὡσ μὴ παρέλθωσ’ αἱ κόραι, γέλωσ δ’ ἐγὼ ξένῳ γένωμαι τῷδε, χειρωθεὶσ βίᾳ. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode 4:1)

Similar forms

• ἱππότα (45)
• ἱππόται (19)
• ἱππότην (10)
• ἱππότας (9)
• ἱπποτρόφος (8)
• ἱππότης (7)
• ἱππότου (7)
• ἱππόταις (6)
• ἱπποτρόφον (4)
• ἱπποτῶν (4)
• Ἱπποτρόφῳ (3)
• ἱπποτρόφοι (3)
• Ἱπποτίων (2)
• Ἱππότεω (2)
• Ἱπποτίωνος (2)
• ἱπποτρόφων (2)
• ἱπποτροφῶν (2)
• Ἱπποτάδης (2)
• ἱππότῃ (2)
• Ἱπποτάδην (1)
• >Ἱππότην (1)
• ἱππότιν (1)
• ἱπποτρόφου (1)
• Ἱπποτάδαο (1)
• ἱπποτυφίᾳ (1)
• Ἱπποτίωνα (1)
• ἱπποτυφία (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.