Sense

1. a driver or rider of horses, a horseman, knight
2. the horse, the horsemen

Examples

• τραπομένων δὲ πρὸσ ἔργον οἱ μὲν ἱππόται πλάγιοι περιελαύνοντεσ ἐτόξευον, αὐτοὶ δὲ τοῖσ κοντοῖσ οἱ πρότακτοι χρώμενοι συνέστελλον εἰσ ὀλίγον τοὺσ Ῥωμαίουσ, πλὴν ὅσοι τὸν ὑπὸ τῶν τοξευμάτων φεύγοντεσ θάνατον ἀπετόλμων παραβόλωσ εἰσ αὐτοὺσ φέρεσθαι, μικρὰ μὲν βλάπτοντεσ, ὀξέωσ δὲ θνῄσκοντεσ ὑπὸ τραυμάτων μεγάλων καὶ καιρίων, παχὺν ἐπωθούντων τῷ σιδήρῳ τὸν κοντόν εἰσ τοὺσ ἵππουσ, πολλάκισ δὲ καὶ διὰ δυεῖν ἀνδρῶν ὑπὸ ῥύμησ διαπορευόμενον. (Plutarch, chapter 27 1:3)
• ἅμα δ’ ἡμέρᾳ πολὺ πλείονεσ ἐπηθροίζοντο, καὶ λέγονται τετρακισμυρίων οὐκ ἐλάττονεσ ἱππόται γενέσθαι, βασιλέωσ καὶ τοὺσ περὶ αὐτὸν ἀεὶ τεταγμένουσ ὡσ ἐπὶ σαφεῖ καὶ βεβαίῳ κατορθώματι πέμψαντοσ· (Plutarch, Antony, chapter 44 2:1)
• Μασσαγέται δὲ ἐσθῆτά τε ὁμοίην τῇ Σκυθικῇ φορέουσι καὶ δίαιταν ἔχουσι, ἱππόται δὲ εἰσὶ καὶ ἄνιπποι ἀμφοτέρων γὰρ μετέχουσι καὶ τοξόται τε καὶ αἰχμοφόροι, σαγάρισ νομίζοντεσ ἔχειν. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 215 2:1)
• ἡ μὲν δὴ ἵπποσ τὴν ἵππον αἰεὶ τράπεσκε ἡ τῶν Σκυθέων, οἱ δὲ τῶν Περσέων ἱππόται φεύγοντεσ ἐσέπιπτον ἐσ τὸν πεζόν, ὁ δὲ πεζὸσ ἂν ἐπεκούρεε· (Herodotus, The Histories, book 4, chapter 128 3:1)
• προηγεῦντο μὲν δὴ ἱππόται χίλιοι, ἐκ Περσέων πάντων ἀπολελεγμένοι· (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 40 3:1)

Similar forms

• ἱππότα (45)
• ἱππόται (19)
• ἱππότην (10)
• ἱππότας (9)
• ἱπποτρόφος (8)
• ἱππότης (7)
• ἱππότου (7)
• ἱππόταις (6)
• ἱπποτρόφον (4)
• ἱπποτῶν (4)
• Ἱπποτρόφῳ (3)
• ἱπποτρόφοι (3)
• Ἱπποτάδης (2)
• ἱππότῃ (2)
• Ἱπποτίων (2)
• Ἱππότεω (2)
• Ἱπποτίωνος (2)
• ἱπποτρόφων (2)
• ἱπποτροφῶν (2)
• ἱπποτυφία (1)
• Ἱπποτάδην (1)
• >Ἱππότην (1)
• ἱππότιν (1)
• ἱπποτρόφου (1)
• Ἱπποτάδαο (1)
• ἱπποτυφίᾳ (1)
• Ἱπποτίωνα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.