Sense

1. a driver or rider of horses, a horseman, knight
2. the horse, the horsemen

Examples

• ἐν δ’ ἦν ἠυκόμου Δανάησ τέκοσ, ἱππότα Περσεύσ, οὔτ’ ἄρ’ ἐπιψαύων σάκεοσ ποσὶν οὔθ’ ἑκὰσ αὐτοῦ, θαῦμα μέγα φράσσασθ’, ἐπεὶ οὐδαμῇ ἐστήρικτο. (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 24:1)
• ὀπταλέοσ δ’ εἰσῆλθε πελώριοσ ἱππότα κεστρεὺσ οὐκ οἰο͂σ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 11:2)
• Φυλείδησ, ὃν τίκτε Διὶ φίλοσ ἱππότα Φυλεύσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 87 6:1)
• αὐτόσ γε μὴν ὁ Ἀχιλλεύσ, καίπερ οὐ γλυκύθυμοσ ὢν οὐδ’ ἀγανόφρων ἀλλὰ δεινὸσ ἀνήρ, οἱο͂σ καὶ ἀναίτιον αἰτιάασθαι παρεῖχε τῷ Πατρόκλῳ σιωπῇ καταφέρειν αὐτοῦ πολλὰ τοιαῦτα νηλεέσ, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεὺσ οὐδὲ Θέτισ μήτηρ· (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 26 5:1)
• ὅπου δὲ ταῦτα μὴ ὑπάρχει, ἀγαθὴ ἄσκησισ καὶ ἢν δύο ἱππότα συνθεμένω ὁ μὲν φεύγῃ ἐπὶ τοῦ ἵππου παντοῖα χωρία καὶ τὸ δόρυ εἰσ τοὔπισθεν μεταβαλόμενοσ ὑποχωρῇ, ὁ δὲ διώκῃ ἐσφαιρωμένα τε ἔχων ἀκόντια καὶ δόρυ ὡσαύτωσ πεπραγματευμένον, καὶ ὅπου μὲν ἂν εἰσ ἀκόντιον ἀφικνῆται, ἀκοντίζῃ τὸν φεύγοντα τοῖσ σφαιρωτοῖσ, ὅπου δ’ ἂν εἰσ δόρατοσ πληγήν, τῷ δόρατι παίῃ τὸν ἁλισκόμενον. (Xenophon, Minor Works, , chapter 8 13:2)

Similar forms

• ἱππότα (45)
• ἱππόται (19)
• ἱππότην (10)
• ἱππότας (9)
• ἱπποτρόφος (8)
• ἱππότης (7)
• ἱππότου (7)
• ἱππόταις (6)
• ἱπποτρόφον (4)
• ἱπποτῶν (4)
• ἱπποτρόφοι (3)
• Ἱπποτρόφῳ (3)
• Ἱππότεω (2)
• Ἱπποτίωνος (2)
• ἱπποτρόφων (2)
• ἱπποτροφῶν (2)
• Ἱπποτάδης (2)
• ἱππότῃ (2)
• Ἱπποτίων (2)
• Ἱπποτάδην (1)
• >Ἱππότην (1)
• ἱππότιν (1)
• ἱπποτρόφου (1)
• Ἱπποτάδαο (1)
• ἱπποτυφίᾳ (1)
• Ἱπποτίωνα (1)
• ἱπποτυφία (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.