- τότε παραχρῆμα φαντασίαι μὲν ὀνείρων δεινῶς ἐξετάραξαν αὐτούς, φόβοι δὲ ἐπέστησαν ἀδόκητοι, (Septuagint, Liber Sapientiae 18:17)
(70인역 성경, 지혜서 18:17)
- ὀργάνοις τε μεταξὺ φαντασίαις τε καὶ μνήμαις χρώμενος, ὧν τὰ μὲν ἐν τῷ ταὐτῷ τὸ ἕτερον τὰ δ ἐν τῷ ἑτέρῳ ποιεῖ τὸ ταὐτόν. (Plutarch, Compendium libri de animae procreatione in Timaeo, section 5 10:2)
(플루타르코스, Compendium libri de animae procreatione in Timaeo, section 5 10:2)
- "καὶ οὐχ ὥς τις εἶπεν αἱ ποιητικαὶ φαντασίαι διὰ τὴν ἐνάργειαν ἐγρηγορότων ἐνύπνιά εἰσίν, ἀλλὰ μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων ὡς πρὸς παρόντας, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων. (Plutarch, Amatorius, section 16 2:13)
(플루타르코스, Amatorius, section 16 2:13)
- ἀλλὰ θραύουσιν οἱ καιροὶ παρὰ τὰ δεινὰ τοὺς λογισμούς, καὶ τὰς κρίσεις ἐκκρούουσιν αἱ φαντασίαι τῶν κινδύνων ἐγγὺς γενομένων. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 12 6:1)
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 12 6:1)
- ἀλλὰ θραύουσιν οἱ καιροὶ παρὰ τὰ δεινὰ τοὺς λογισμούς, καὶ τὰς κρίσεις ἐκκρούουσιν αἱ φαντασίαι τῶν κινδύνων ἐγγὺς γενομένων. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 12 2:2)
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 12 2:2)
- οὐαὶ ὁ λέγων τῷ ξύλῳ. ἔκνηψον, ἐξεγέρθητι, καὶ τῷ λίθῳ. ὑψώθητι. καὶ αὐτό ἐστι φαντασία, τοῦτο δέ ἐστιν ἔλασμα χρυσίου καὶ ἀργυρίου, καὶ πᾶν πνεῦμα οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. (Septuagint, Prophetia Habacuc 2:19)
(70인역 성경, 하바쿡서 2:19)
- εἰ δὲ ἀπιστεῖς καὶ τὸ πρᾶγμα ψευδὲς εἶναι δοκεῖ, φαντασία τις πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἱσταμένη, ἐπειδὰν πῦρ γένωμαι, προσένεγκέ μοι, ὦ γενναιότατε, τὴν χεῖρα: (Lucian, Dialogi Marini, menelaus and proteus, chapter 2 1:2)
(루키아노스, Dialogi Marini, menelaus and proteus, chapter 2 1:2)
- "διὸ δὴ καὶ κατὰ μέσον χειμῶνα τῆς ὑποδοχῆς τότε γενηθείσης παράδοξος ἡ φαντασία τοῖς ξένοις κατέστη, τὰ γὰρ εἰς μίαν εὑρεθῆναι στεφάνωσιν οὐκ ἂν δυνηθέντα ἐν ἄλλῃ πόλει ῥᾳδίως, ταῦτα καὶ τῷ πλήθει τῶν κατακειμένων ἐχορηγεῖτο εἰς τοὺς στεφάνους ἀφθόνως καὶ εἰς τὸ τῆς σκηνῆς ἔδαφος κατεπέπαστο χύδην, θείου τινὸς ὡς ἀληθῶς ἀποτελοῦντα λειμῶνος πρόσοψιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:82)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:82)
- συνέτρεχον δὲ πολλοὶ καὶ ἄλλοι θεαταὶ τὸ παράδοξον τῆς τύχης θαυμάζοντες, εἰ ὁ παρέγγραφος Ἀθηνίων εἰς Ἀθήνας ἐπ ἀγρυρόποδος κατακομίζεται φορείου καὶ πορφυρῶν στρωμάτων, ὁ μηδέποτε ἐπὶ τοῦ τρίβωνος ἑωρακὼς πορφύραν πρότερον,2 οὐδενὸς οὐδὲ Ῥωμαίων ἐν τοιαύτῃ φαντασίᾳ καταχλιδῶντος τῆς Ἀττικῆς. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 49 1:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 49 1:1)
- τούτου δὲ αἴτιον ἡ τῇ ψυχῇ γινομένη φαντασία περὶ τῶν πλησιασμῶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 41 7:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 41 7:2)
