εὔτονος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
εὔτονος
εὔτονον
Structure:
εὐτον
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- well-strung, vigorous, vigorously
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- πρὸσ δὲ τούτοισ τοσούτοισ οὖσιν, ὅτι τὰ γυναικεῖα σώματα πάμπολυ τῶν ἀνδρείων διαφέρει πρὸσ τε νόσου διαφορὰν καὶ πρὸσ θεραπείασ ἐλπίδα ἢ ἀπόγνωσιν ῥᾴδιον καταμαθεῖν τὰ μὲν γὰρ τῶν ἀνδρῶν εὐπαγῆ καὶ εὔτονα, πόνοισ καὶ κινήσεσιν καὶ ὑπαιθρίῳ διαίτῃ γεγυμνασμένα, τὰ δὲ ἔκλυτα καὶ ἀσυμπαγῆ, ἐνσκιᾳτροφημένα ^ καὶ λευκὰ αἵματοσ ἐνδείᾳ καὶ θερμοῦ ἀπορίᾳ καὶ ὑγροῦ περιττοῦ ^ ἐπιρροίᾳ. (Lucian, Abdicatus, (no name) 28:1)
- πάντα γὰρ ταῦτα, ὦ Ἀνάχαρσι, ἐπ’ ἐκεῖνον τὸν ἀγῶνα ποριζόμεθα τὸν ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ ἡγούμεθα πολὺ ἀμείνοσι χρήσασθαι τοῖσ οὕτωσ ἀσκηθεῖσιν, ἐπειδὰν πρότερον αὐτῶν γυμνὰ τὰ σώματα καταμαλάξαντεσ καὶ διαπονήσαντεσ ἐρρωμενέστερα καὶ ἀλκιμώτερα ἐξεργασώμεθα καὶ κοῦφα καὶ εὔτονα καὶ τὰ αὐτὰ βαρέα τοῖσ ἀνταγωνισταῖσ . (Lucian, Anacharsis, (no name) 24:10)
- Ἀλλὰ καὶ τοῖσ καλοῖσ τε καὶ ἰσχυροῖσ λέγε, Μεγίλλῳ τε τῷ Κορινθίῳ καὶ Δαμοξένῳ τῷ παλαιστῇ, ὅτι παῤ ἡμῖν οὔτε ἡ ξανθὴ κόμη οὔτε τὰ χαροπὰ ἢ μέλανα ὄμματα ἢ ἐρύθημα ἐπὶ τοῦ προσώπου ἔτι ἔστιν ἢ νεῦρα εὔτονα ἢ ὦμοι καρτεροί, ἀλλὰ πάντα μία ἡμῖν κόνισ, φασί, κρανία γυμνὰ τοῦ κάλλουσ. (Lucian, Dialogi mortuorum, 8:5)
- Αἱ δὲ καθ’ ἡμέρην καταστάσιεσ, αἱ μὲν βόρειοι τά τε σώματα ξυνιστᾶσι, καὶ εὔτονα καὶ εὐκίνητα καὶ εὔχροα καὶ εὐηκοώτερα ποιέουσι, καὶ τὰσ κοιλίασ ξηραίνουσι, καὶ τὰ ὄμματα δάκνουσι, καὶ περὶ τὸν θώρηκα ἄλγημα ἤν τι προϋπάρχῃ, μᾶλλον πονέουσιν‧ αἱ δὲ νότιοι διαλύουσι τὰ σώματα καὶ ὑγραίνουσι, καὶ βαρυηκοί̈ασ καὶ καρηβαρίασ καὶ ἰλίγγουσ ποιέουσιν, ἐν δὲ τοῖσιν ὀφθαλμοῖσι καὶ τοῖσι σώμασι δυσκινησίην, καὶ τὰσ κοιλίασ ὑγραίνουσιν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 31.18)
- Ιοὐδαίων μὲν οὖν τόλμα καὶ θράσοσ ἡγεῖται καὶ ἀπόνοια, πάθη κατὰ μὲν τὰσ εὐπραγίασ εὔτονα, σβεννύμενα δὲ ἐν ἐλαχίστοισ σφάλμασιν· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 569:1)