- καὶ ὅλωσ γε μετ̓ ἐκεῖνον ὁ Νικίασ ἀπὸ Σικελίασ ἐπιστέλλων ἐν τῷ ἀρχαίῳ τῶν ἐπιστολῶν διέμεινεν ἀπ̓ αὐτῶν ἀρξάμενοσ τῶν πραγμάτων. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 7:1)
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 7:1)
- καὶ Πτολεμαῖοσ δὲ ὁ Λάγου Σελεύκῳ ἐπιστέλλων σαφῶσ ἀνέστρεψε τὴν τάξιν ἐν ἀρχῇ μὲν τῆσ ἐπιστολῆσ ὑγιαίνειν αὐτὸν προσειπών, ἐπὶ τέλει δὲ ἀντὶ τοῦ ἐρρῶσθαι ὑπογράψασ τὸ χαίρειν, ὡσ Διονυσόδωροσ ὁ τὰσ ἐπιστολὰσ αὐτοῦ συναγαγών φησιν. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 20:1)
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 20:1)
- τί ταῦτα ληρεῖσ, ὦ οὗτοσ, ἐμοὶ περὶ τῶν παρόντων ἐπιστέλλων καὶ ἀναδασμὸν τῶν ἀγαθῶν ποιεῖν κελεύων; (Lucian, Saturnalia, letter 2 1:2)
(루키아노스, Saturnalia, letter 2 1:2)
- πρὸσ ὃν ἐπιστέλλων ὁ Στρατόνικοσ ἐκέλευσε τὸν ἀπαίροντα τὸ ῥηθὲν ἀπαγγεῖλαι τῷ περὶ θηροπέπλου μανίασ ὕβρεώσ τε περιστάσιμον στοὰν ἔχοντι Πυθαγόρου πελάτᾳ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 56 3:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 56 3:1)
- Ἀλεξάνδρῳ δὲ τὸν μὲν τόπον ἡ τύχη παρέσχεν, ἐστρατήγησε δὲ τῶν ἀπὸ τῆσ τύχησ ὑπαρχόντων πρὸσ τὸ νικῆσαι βέλτιον, ὅσ γε τοσούτῳ πλήθει τῶν βαρβάρων λειπόμενοσ ἐκείνοισ μὲν οὐ παρέσχε κύκλωσιν, αὐτὸσ δὲ τῷ δεξιῷ τὸ εὐώνυμον ὑπερβαλὼν καί γενόμενοσ κατὰ κέρασ φυγὴν ἐποίησε τῶν καθ’ αὑτὸν βαρβάρων, ἐν πρώτοισ ἀγωνιζόμενοσ, ὥστε τρωθῆναι ξίφει τὸν μηρόν, ὡσ μὲν Χάρησ φησίν, ὑπὸ Δαρείου συμπεσεῖν γὰρ αὐτοὺσ εἰσ χεῖρασ, Ἀλέξανδροσ δὲ περὶ τῆσ μάχησ ἐπιστέλλων τοῖσ περὶ τὸν Ἀντίπατρον οὐκ εἴρηκεν ὅστισ ἦν ὁ τρώσασ, ὅτι δὲ τρωθείη τὸν μηρὸν ἐγχειριδίῳ, δυσχερὲσ δ’ οὐδὲν ἀπὸ τοῦ τραύματοσ συμβαίη γέγραφε. (Plutarch, Alexander, chapter 20 4:1)
(플루타르코스, Alexander, chapter 20 4:1)