Ancient Greek-English Dictionary Language

δύσμαχος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δύσμαχος δύσμαχον

Structure: δυσμαχ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: ma/xomai

Sense

  1. hard to fight with, unconquerable, difficult, to bear ill-will, against

Examples

  • δεινὸν τὸ πλῆθοσ σὺν δόλῳ τε δύσμαχον. (Euripides, Hecuba, episode, iambics 6:17)
  • μετὰ δὲ ταῦτα περὶ τῶν Καίσαροσ διαθηκῶν καὶ ταφῆσ αὐτοῦ λόγων ἐμπεσόντων, καὶ τῶν περὶ τὸν Ἀντώνιον ἀξιούντων τάσ τε διαθήκασ ἀναγνωσθῆναι καὶ τοῦ σώματοσ ἐκφορὰν γενέσθαι μὴ κεκρυμμένην μηδ’ ἄτιμον, ὡσ μὴ καὶ τοῦτο παροξύνῃ τὸν δῆμον, Κάσσιοσ μὲν ἰσχυρῶσ ἀντέλεγεν, εἶξε δὲ Βροῦτοσ καὶ συνεχώρησε, δεύτερον ἁμαρτεῖν τοῦτο δόξασ, καὶ γὰρ Ἀντωνίου φεισάμενοσ αἰτίαν ἔσχεν ἐπιτειχίσαι τῇ συνωμοσίᾳ βαρὺν καὶ δύσμαχον πολέμιον, καὶ τὰ περὶ τὴν ταφὴν ὃν ὁ Ἀντώνιοσ ἠξίου τρόπον ἐάσασ γενέσθαι τοῦ παντὸσ σφαλῆναι. (Plutarch, Brutus, chapter 20 1:1)
  • καὶ πρῶτον μὲν αὐτοῦ καρτερὸν ὄροσ καὶ δύσμαχον, ἐν ᾧ στρατοπεδεύων ἔτυχεν, ὡσ ἄνυδρον ἐκλιπόντοσ, αὐτὸ τοῦτο κατασχὼν ὁ Πομπήϊοσ, καὶ τῇ φύσει τῶν βλαστανόντων καὶ ταῖσ συγκλινίαισ τῶν τόπων τεκμαιρόμενοσ ἔχειν πηγὰσ τὸ χωρίον, ἐκέλευσεν ἐκβαλεῖν πανταχοῦ φρέατα, καὶ μεστὸν ἦν εὐθὺσ ὕδατοσ ἀφθόνου τὸ στρατόπεδον, ὥστε θαυμάζειν εἰ τῷ παντὶ χρόνῳ τοῦτο Μιθριδάτησ ἠγνόησεν. (Plutarch, Pompey, chapter 32 2:1)
  • δῆλον γὰρ ὅτι τοσόνδε γε περὶ ψυχῆσ καὶ λέγετε πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ ἀκούετε, ὡσ ἓν μὲν ἐν αὐτῇ τῆσ φύσεωσ εἴτε τι πάθοσ εἴτε τι μέροσ ὢν ὁ θυμόσ, δύσερι καὶ δύσμαχον κτῆμα ἐμπεφυκόσ, ἀλογίστῳ βίᾳ πολλὰ ἀνατρέπει. (Plato, Laws, book 9 64:1)
  • τὸν Μεγαρέα Στίλπωνα, γιγνώσκεισ δ’ ἴσωσ, γῆρασ, ἔπειτα νόσοσ καθεῖλε, δύσμαχον ζυγόν· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. ia'. STILPWN 8:6)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION