Sense

1. to make to run, set in quick motion, to pursue a person, to chase, hunt
2. to be a follower of a person, attach oneself to

Examples

• ἀλλὰ τὰσ ἐλάφουσ, ἔνθα τὰ πεδία εὐήλατα, ἐν μὲν Μυσοῖσ καὶ ἐν Γέταισ καὶ ἐν Σκυθίᾳ καὶ ἀνὰ τὴν Ἰλλυρίδα, ἀφ̓ ἵππων τῶν Σκυθικῶν καὶ Ἰλλυρικῶν διώκουσιν· (Arrian, Cynegeticus, chapter 23 2:1)
• ὡσ γὰρ ἐκεῖνοι, πρὸσ τὴν πρύμναν ἀφορῶντεσ τῆσ νεώσ, τῇ κατὰ πρῷραν ὁρμῇ συνεργοῦσιν, ὡσ ἂν ἐκ τῆσ ἀνακοπῆσ περίρροια καταλαμβάνουσα συνεπωθῇ τὸ πορθμεῖον, οὕτωσ οἱ τὰ τοιαῦτα παραγγέλματα διδόντεσ ὥσπερ ἀπεστραμμένοι τὴν δόξαν διώκουσιν. (Plutarch, An Recte Dictum Sit Latenter Esse Vivendum, section 1 5:1)
• θεραπεύουσι γὰρ ἀεὶ καὶ διώκουσιν αὐτοὺσ οἱ νέοι, τὸ κόσμιον καὶ τὸ γενναῖον αὔξοντασ; (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 24 8:1)
• οὕτω γὰρ ἔσται τοῖσ τε κρινομένοισ ἄνευ διαβολῆσ ὁ ἀγών, καὶ τοῖσ διώκουσιν ἥκιστα συκοφαντεῖν, καὶ ὑμῖν εὐορκοτάτην <τὴν> ψῆφον ἐνεγκεῖν. (Lycurgus, Speeches, 18:2)
• καὶ τρεψάμενοι τοὺσ πολεμίουσ οὐ διώκουσιν, ἀλλ’ ἀνακαλοῦνται τὸν θυμόν, ὥσπερ τὰ σύμμετρα τῶν ἐγχειριδίων εὐανακόμιστον ὄντα καὶ ῥᾴδιον. (Plutarch, De cohibenda ira, section 10 7:3)

Similar forms

• διώκειν (283)
• διώκων (193)
• διώκει (73)
• διώξεως (53)
• δίωξιν (46)
• διώξει (35)
• διώξας (34)
• διῴκει (29)
• διώκεις (26)
• διῴκουν (20)
• διώξεις (19)
• δίωκε (19)
• δίωξις (16)
• διώκω (16)
• διώκῃ (10)
• διώκετε (9)
• διῴκησε (8)
• διῶξαι (7)
• διώκοι (6)
• διώκοντ (4)
• διωκτέα (3)
• διώξω (3)
• διώξῃς (3)
• διώκους (3)
• διώκῃς (3)
• διῴκισε (3)
• διώκωσι (3)
• διῴκηκε (2)
• διώκετο (2)
• διώξεσι (2)
• διώξῃ (2)
• διῳκήθη (2)
• διώξητε (1)
• δίωκέ (1)
• διῴκητο (1)
• διωξάτω (1)
• διῴξῃ (1)
• διῴκησα (1)
• διώξετε (1)
• διωκτὸν (1)
• διώξειν (1)
• διώκητε (1)
• διώξασα (1)
• δίωξον (1)
• διῳκεῖθ (1)
• διῶκον (1)
• διῴκηκα (1)
• διώκτην (1)
• διωκάθω (1)
• διώξεων (1)
• δίωξίς (1)
• διώκοις (1)
• διωκτός (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary