Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διώκω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διώκω διώξω ἐδίωξα δεδίωχα δεδίωγμαι

Structure: διώκ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: di/w II

Sense

  1. to make to run, set in quick motion, to pursue a person, to chase, hunt
  2. to be a follower of a person, attach oneself to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώκω διώκεις διώκει
Dual διώκετον διώκετον
Plural διώκομεν διώκετε διώκουσιν*
SubjunctiveSingular διώκω διώκῃς διώκῃ
Dual διώκητον διώκητον
Plural διώκωμεν διώκητε διώκωσιν*
OptativeSingular διώκοιμι διώκοις διώκοι
Dual διώκοιτον διωκοίτην
Plural διώκοιμεν διώκοιτε διώκοιεν
ImperativeSingular δίωκε διωκέτω
Dual διώκετον διωκέτων
Plural διώκετε διωκόντων, διωκέτωσαν
Infinitive διώκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διωκων διωκοντος διωκουσα διωκουσης διωκον διωκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώκομαι διώκει, διώκῃ διώκεται
Dual διώκεσθον διώκεσθον
Plural διωκόμεθα διώκεσθε διώκονται
SubjunctiveSingular διώκωμαι διώκῃ διώκηται
Dual διώκησθον διώκησθον
Plural διωκώμεθα διώκησθε διώκωνται
OptativeSingular διωκοίμην διώκοιο διώκοιτο
Dual διώκοισθον διωκοίσθην
Plural διωκοίμεθα διώκοισθε διώκοιντο
ImperativeSingular διώκου διωκέσθω
Dual διώκεσθον διωκέσθων
Plural διώκεσθε διωκέσθων, διωκέσθωσαν
Infinitive διώκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διωκομενος διωκομενου διωκομενη διωκομενης διωκομενον διωκομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώξω διώξεις διώξει
Dual διώξετον διώξετον
Plural διώξομεν διώξετε διώξουσιν*
OptativeSingular διώξοιμι διώξοις διώξοι
Dual διώξοιτον διωξοίτην
Plural διώξοιμεν διώξοιτε διώξοιεν
Infinitive διώξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διωξων διωξοντος διωξουσα διωξουσης διωξον διωξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διώξομαι διώξει, διώξῃ διώξεται
Dual διώξεσθον διώξεσθον
Plural διωξόμεθα διώξεσθε διώξονται
OptativeSingular διωξοίμην διώξοιο διώξοιτο
Dual διώξοισθον διωξοίσθην
Plural διωξοίμεθα διώξοισθε διώξοιντο
Infinitive διώξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διωξομενος διωξομενου διωξομενη διωξομενης διωξομενον διωξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδίωκον ἐδίωκες ἐδίωκεν*
Dual ἐδιώκετον ἐδιωκέτην
Plural ἐδιώκομεν ἐδιώκετε ἐδίωκον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδιωκόμην ἐδιώκου ἐδιώκετο
Dual ἐδιώκεσθον ἐδιωκέσθην
Plural ἐδιωκόμεθα ἐδιώκεσθε ἐδιώκοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδίωξα ἐδίωξας ἐδίωξεν*
Dual ἐδιώξατον ἐδιωξάτην
Plural ἐδιώξαμεν ἐδιώξατε ἐδίωξαν
SubjunctiveSingular διώξω διώξῃς διώξῃ
Dual διώξητον διώξητον
Plural διώξωμεν διώξητε διώξωσιν*
OptativeSingular διώξαιμι διώξαις διώξαι
Dual διώξαιτον διωξαίτην
Plural διώξαιμεν διώξαιτε διώξαιεν
ImperativeSingular δίωξον διωξάτω
Dual διώξατον διωξάτων
Plural διώξατε διωξάντων
Infinitive διώξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διωξᾱς διωξαντος διωξᾱσα διωξᾱσης διωξαν διωξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδιωξάμην ἐδιώξω ἐδιώξατο
Dual ἐδιώξασθον ἐδιωξάσθην
Plural ἐδιωξάμεθα ἐδιώξασθε ἐδιώξαντο
SubjunctiveSingular διώξωμαι διώξῃ διώξηται
Dual διώξησθον διώξησθον
Plural διωξώμεθα διώξησθε διώξωνται
OptativeSingular διωξαίμην διώξαιο διώξαιτο
Dual διώξαισθον διωξαίσθην
Plural διωξαίμεθα διώξαισθε διώξαιντο
ImperativeSingular δίωξαι διωξάσθω
Dual διώξασθον διωξάσθων
Plural διώξασθε διωξάσθων
Infinitive διώξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διωξαμενος διωξαμενου διωξαμενη διωξαμενης διωξαμενον διωξαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδίωχα δεδίωχας δεδίωχεν*
Dual δεδιώχατον δεδιώχατον
Plural δεδιώχαμεν δεδιώχατε δεδιώχᾱσιν*
SubjunctiveSingular δεδιώχω δεδιώχῃς δεδιώχῃ
Dual δεδιώχητον δεδιώχητον
Plural δεδιώχωμεν δεδιώχητε δεδιώχωσιν*
OptativeSingular δεδιώχοιμι δεδιώχοις δεδιώχοι
Dual δεδιώχοιτον δεδιωχοίτην
Plural δεδιώχοιμεν δεδιώχοιτε δεδιώχοιεν
ImperativeSingular δεδίωχε δεδιωχέτω
Dual δεδιώχετον δεδιωχέτων
Plural δεδιώχετε δεδιωχόντων
Infinitive δεδιωχέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδιωχως δεδιωχοντος δεδιωχυῑα δεδιωχυῑᾱς δεδιωχον δεδιωχοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδίωγμαι δεδίωξαι δεδίωκται
Dual δεδίωχθον δεδίωχθον
Plural δεδιώγμεθα δεδίωχθε δεδιώχαται
ImperativeSingular δεδίωξο δεδιώχθω
Dual δεδίωχθον δεδιώχθων
Plural δεδίωχθε δεδιώχθων
Infinitive δεδίωχθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδιωγμενος δεδιωγμενου δεδιωγμενη δεδιωγμενης δεδιωγμενον δεδιωγμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὸ γενόμενον ἤδη ἐστί, καὶ ὅσα τοῦ γίνεσθαι, ἤδη γέγονε, καὶ ὁ Θεὸσ ζητήσει τὸν διωκόμενον. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 3:15)
  • καὶ τούτου μόνου ἕνεκα οὐ σύμφημι τῷ ἐμαυτοῦ ὁμωνύμῳ, ἀλλ̓ εὑρισκόμενον μὲν ὅστισ ἴδοι τὸ θηρίον καὶ διωκόμενον καὶ μεταθεόμενον, συγχωρῶ διότι ἐπιλάθοιτο ἂν εἴ του ἐρῴη· (Arrian, Cynegeticus, chapter 16 6:1)
  • ἀλλ’ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ἴσωσ ἀγνοοῦσί σε οἱ μετὰ τοὺσ ἐν Συρίᾳ θαυμαστοὺσ ἄθλουσ ἐκείνουσ ὑποδεξάμενοι φεύγοντα ἐφ’ οἷσ εἶπον, ὑπὸ τῶν ἱματιοκαπήλων διωκόμενον, παρ’ ὧν ἐσθῆτασ πολυτελεῖσ πριάμενοσ ἐφόδια εἶχεσ. (Lucian, Pseudologista, (no name) 18:1)
  • περὶ δὲ δείλην οἱ μὲν αὐτοῦ φασι τοῦ Αἰμιλίου τεχνάζοντοσ ἐκ τῶν πολεμίων γενέσθαι τὴν ἐπιχείρησιν, ἀχάλινον ἵππον ἐξελάσαντασ ἐμβαλεῖν αὐτοῖσ τοὺσ Ῥωμαίουσ, καὶ τοῦτον ἀρχὴν μάχησ διωκόμενον παρασχεῖν οἱ δὲ Ῥωμαϊκῶν ὑποζυγίων χορτάσματα παρακομιζόντων ἅπτεσθαι Θρᾷκασ, ὧν Ἀλέξανδροσ ἡγεῖτο, πρὸσ δὲ τούτουσ ἐκδρομὴν ὀξεῖαν ἑπτακοσίων Λιγύων γενέσθαι· (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 18 1:1)
  • ἐκεῖνον γὰρ ἰδίᾳ τῷ Πειραιεῖ προσβαλόντα καὶ τῆσ κλίμακοσ συντριβείσησ διωκόμενον ὀνομάζειν καὶ καλεῖν συνεχῶσ Ἄρατον ὥσπερ παρόντα, καὶ διαφυγεῖν οὕτωσ ἐξαπατήσαντα τοὺσ πολεμίουσ. (Plutarch, Aratus, chapter 33 3:1)

Synonyms

  1. to make to run

    • σεύω (to put in quick motion: to drive, hunt, chase away)

  2. to be a follower of a person

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION