Sense

1. to draw a boundary through, divide by limits, separate
2. to distinguish, determine, define
3. to determine, declare, to determine, to be
4. to draw distinction, lay down definitions
5. to remove across the frontier, to banish, to carry abroad

Examples

• τὸ δ’ Ἑλληνικὸν καὶ βαρβαρικὸν μὴ χλαμύδι μηδὲ πέλτῃ μηδ’ ἀκινάκῃ μηδὲ κάνδυι διορίζειν, ἀλλὰ τὸ μὲν Ἑλληνικὸν ἀρετῇ τὸ δὲ βαρβαρικὸν κακίᾳ τεκμαίρεσθαι· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 6 7:1)
• μηδ’ ἀκινάκῃ μηδὲ κάνδυι διορίζειν, ἀλλὰ τὸ μὲν Ἑλληνικὸν ἀρετῇ τὸ δὲ βαρβαρικὸν κακίᾳ τεκμαίρεσθαι· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 6 2:4)
• ‐ τὸ δὲ πρὸσ ἕκαστον μὴ κατὰ συμβεβηκὸσ οὕτωσ ἔχειν περίεργον διορίζειν· (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 65:2)
• οὐ μὴν ἀλλὰ βουλομένοισ διαιρεῖν καὶ διορίζειν καθ’ ἕκαστον, ἡμέρου μὲν ἔμφασιν ὁμοῦ καὶ ὑψηλοῦ φρονήματοσ ποιοῦσιν οἱ κύνεσ, ἀποτρεπόμενοι τῶν συγκαθεζομένων ὥσ που καὶ ταῦτ’ εἴρηται οἱ μὲν κεκλήγοντεσ ἐπέδραμον· (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 15 2:1)
• μάλιστα μὲν οὖν προσήκει τοὺσ ὀρθῶσ κειμένουσ νόμουσ, ὅσα ἐνδέχεται, πάντα διορίζειν αὐτούσ, καὶ ὅτι ἐλάχιστα καταλείπειν ἐπὶ τοῖσ κρίνουσι, πρῶτον μὲν ὅτι ἕνα λαβεῖν καὶ ὀλίγουσ ῥᾷον ἢ πολλοὺσ εὖ φρονοῦντασ καὶ δυναμένουσ νομοθετεῖν καὶ δικάζειν· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 1 7:1)

Similar forms

• διόρθωσιν (39)
• διορίσαι (36)
• διορίζειν (23)
• διορίζει (19)
• διοριστέον (16)
• διορίζεται (16)
• διορθῶσαι (15)
• διορθώσει (13)
• διόρθωσις (12)
• διορθοῦν (11)
• διορίζων (11)
• διορισμὸν (11)
• διορύξας (10)
• διορᾶν (9)
• διορύξαι (8)
• διορίζομαι (7)
• διορίζον (7)
• διορίσας (5)
• διορισμός (5)
• διορᾷ (4)
• διόρισον (4)
• διορίζουσι (4)
• διόρισαι (4)
• διορισμόν (4)
• διορθώσας (4)
• διορισμῷ (4)
• διορίσωμεν (4)
• διορύττων (3)
• διορίζοντα (3)
• διορίζουσα (3)
• διόρθωμα (3)
• διορίζοντι (2)
• διορίζομεν (2)
• διορίζηται (2)
• διορῶντες (2)
• διορισμὸς (2)
• διορθώσῃ (2)
• διορθῶν (2)
• διορύξει (2)
• διορισθένθ (1)
• διορίζῃ (1)
• διορθοῦν‧ (1)
• διορθωτὰς (1)
• διοριεῖται (1)
• διορισμοῖς (1)
• διορθεύων (1)
• δι[ο]ρῦξαι (1)
• Διόρυκτον (1)
• διόργυιος (1)
• διορίσειε (1)
• διορισμοῦ (1)
• διόρθωμά (1)
• διορθωτής (1)
• διορύξασι (1)
• διορισθὲν (1)
• διορθωταὶ (1)
• διορύσσων (1)
• διοριεῖς (1)
• διόρισιν (1)
• Διορισμῶν (1)
• διοριῶ (1)
• διορθωθῇ (1)
• διόρθωσίν (1)
• διορθωτοῦ (1)
• διόρυξον (1)
• διορίσατε (1)
• διορισθῶσι (1)
• διορίζῃς (1)
• διορθωτὴν (1)
• διόρυξας (1)
• διορυχὴ (1)
• διόρισόν (1)
• διορθοῖ (1)
• διορθῶσαί (1)
• διόρθωσισ‧ (1)
• διορῦξαι (1)
• Διορύκτου (1)
• διοριεῖ (1)
• διορίσειεν (1)
• διορίζοι (1)
• διορίζωμεν (1)
• διόρθωσιν‧ (1)
• διορθωτὴς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.