Sense

1. to tear in pieces, to pull to pieces, to disparage, ridicule

Examples

• πᾶν γὰρ τοὐναντίον ἐν τῷ προοιμίῳ διασύρων τὰ παλαιὰ ἔργα κάλλιστα καὶ θαυμασιώτατα τὰ καθ’ αὑτὸν ἐπιτελεσθέντα φησὶν εἶναι, καὶ φανερόσ ἐστι ταῦτα ἑκὼν ἑλόμενοσ. (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 3 6:3)
• Διονύσιοσ δὲ τὸν Γέλωνα διασύρων καὶ γέλωτα τῆσ Σικελίασ ἀποκαλῶν, ἐλάνθανεν ὑπὸ φθόνου καθαιρῶν τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ ἀξίωμα τῆσ περὶ αὑτὸν δυνάμεωσ. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 10 4:1)
• Ἀναξανδρίδησ δ’ ἐν Πρωτεσιλάῳ διασύρων τὸ τῶν Ἰφικράτουσ γάμων συμπόσιον, ὅτε ἤγετο τὴν Κότυοσ τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέωσ θυγατέρα, φησί· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 6 3:5)
• εἰ μὲν οὖν τὴν ἀκαιρίαν ἢ τὸν πλεονασμὸν τῆσ ἐξηλλαγμένησ ἑρμηνείασ διασύρων καὶ ταῦτα εἴρηκεν, ὡσ τοῦ Δημοσθένουσ περὶ ἑκάτερον αὐτῶν ἁμαρτάνοντοσ, ψεύδεται περιφανῶσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 564)
• εἰ δὲ κἀνταῦθα τῷ γένει τῆσ ἐξαλλαγῆσ ὅλῳ πολεμῶν ταῦτ’ εἴρηκεν Αἰσχίνησ, ἄτοπόν τι ποιεῖ πρᾶγμα, ταύτην διασύρων τὴν δεινότητα, ἧσ πλείστησ τῷ ῥήτορι δεῖ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 566)

Similar forms

• διασύρειν (13)
• διασύρων (11)
• διασύρει (5)
• διασύρας (4)
• διασῦραι (3)
• διασυρμῷ (2)
• διασύρουσι (2)
• διασύρομεν (2)
• διασύροντα (1)
• διασύρηται (1)
• διάσυρον (1)
• διασυρμόν (1)
• διασύρεις (1)
• διασύρουσα (1)
• διασυρίζον (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.