Sense

1. to tear in pieces, to pull to pieces, to disparage, ridicule

Examples

• κωμῳδεῖν γὰρ ἤθελε καὶ διασύρειν χλευάζει τε τὰ ἰσόκωλα τὰ Ἀγάθωνοσ καὶ τὰ ἀντίθετα, καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην δὲ παράγει λέγοντα ὅτι πασχητιᾷ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 12 2:4)
• νῦν δ’ ἵνα μὴ παντελῶσ Βοιώτιοι φαίνησθ’ εἶναι τοῖσ διασύρειν ὑμᾶσ εἰθισμένοισ ὡσ ἀκίνητοι ξυνέσει, ὁ βοᾶν καὶ πίνειν μόνον καὶ δειπνεῖν ἐπιστάμενοι διὰ τέλουσ τὴν νύχθ’ ὅλην, γυμνοῦθ’ αὑτοὺσ θᾶττον ἅπαντεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 11 3:8)
• ἕτεροι τοίνυν, ὥσπερ οἱ ζῳγράφοι τὰ φωτεινὰ καὶ λαμπρὰ τοῖσ σκιεροῖσ καὶ σκοτεινοῖσ ἐπιτείνουσιν ἐγγὺσ παρατιθεμένοισ, οὕτω τῷ ψέγειν τἀναντία καὶ λοιδορεῖν ἢ διασύρειν καὶ καταγελᾶν λανθάνουσι τὰ προσόντα κακὰ τοῖσ κολακευομένοισ ἐπαινοῦντεσ καὶ τρέφοντεσ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 141)
• καθόλου δ’ ἔγωγε τόθ’ ὑπολαμβάνω δεῖν τὰσ ἑτέρων διασύρειν πολιτείασ καὶ τὴν ἰδίαν ἐπαινεῖν, ὅταν τισ ἔχῃ δεῖξαι τὴν μὲν ἑαυτοῦ πόλιν ἐκ τοῦ ταῦτα ἐπιτηδεύειν ἅ φησιν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην οὖσαν, τὰσ δὲ διαβαλλομένασ διὰ τὸ μὴ ταῦτα προαιρεῖσθαι κακοδαιμονούσασ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 11 10:1)
• ὃσ ἐπιχειρήσει διασύρειν τὴν ὅλην ἔνστασιν τοῦ ἀγῶνοσ, οὐ κρίσιν ἐξευρηκέναι με φάσκων, ἀλλὰ δεινῆσ ἀπαιδευσίασ ἀρχήν, παραφέρων πρῶτον μὲν τοὺσ εὐεργέτασ τοὺσ ὑμετέρουσ, Ἁρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα, καὶ τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ πίστιν καὶ τὸ πρᾶγμα ὡσ συνήνεγκε τῇ πόλει διεξιών· (Aeschines, Speeches, , section 1322)

Similar forms

• διασύρειν (13)
• διασύρων (11)
• διασύρει (5)
• διασύρας (4)
• διασῦραι (3)
• διασύρομεν (2)
• διασυρμῷ (2)
• διασύρουσι (2)
• διασύρεις (1)
• διασύρουσα (1)
• διασυρίζον (1)
• διασύροντα (1)
• διασύρηται (1)
• διάσυρον (1)
• διασυρμόν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.