Sense

1. a thought, notion

Examples

• πρεσβευόντων ὡσ ἄρα σοῦ ποτε λέγοντοσ ἀκούσασ ἐγὼ μέλλοντοσ τάσ τε Ἑλληνίδασ πόλεισ ἐν Σικελίᾳ οἰκίζειν καὶ Συρακουσίουσ ἐπικουφίσαι, τὴν ἀρχὴν ἀντὶ τυραννίδοσ εἰσ βασιλείαν μεταστήσαντα, ταῦτ’ ἄρα σὲ μὲν τότε διεκώλυσα, ὡσ σὺ φῄσ, σοῦ σφόδρα προθυμουμένου, νῦν δὲ Δίωνα διδάσκοιμι δρᾶν αὐτὰ ταῦτα, καὶ τοῖσ διανοήμασιν τοῖσ σοῖσ τὴν σὴν ἀρχὴν ἀφαιρούμεθά σε. (Plato, Epistles, Letter 3 6:1)
• εἰ γὰρ τοῦτ’ ἦν, οὐκ ἄν ποτε ἐν αὐτοῖσ τοῖσ διανοήμασιν ἐψευδόμεθα. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 329:3)
• ὥστε οὐκ ἦν αὐτῷ ἀπορία φοβερῶν ὀνομάτων καὶ ἡδέων, ἔτι δὲ λείων καὶ τραχέων καὶ μυρίασ ἄλλασ ἐχόντων διαφορὰσ ἔν τε τοῖσ ἤχοισ καὶ τοῖσ διανοήμασιν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 89:1)
• ταῦτα δὴ διαλαβόντεσ ἕκαστοι τοῖσ διανοήμασιν οἱ μὲν πιστεύουσί τε οὐδὲν γένει οἰκετῶν, κατὰ δὲ θηρίων φύσιν κέντροισ καὶ μάστιξιν οὐ τρὶσ μόνον ἀλλὰ πολλάκισ ἀπεργάζονται δούλασ τὰσ ψυχὰσ τῶν οἰκετῶν· (Plato, Laws, book 6 183:1)

Similar forms

• διανοηθεὶς (46)
• διανοηθῆναι (41)
• διανοῇ (25)
• διανοήματα (14)
• διανόημα (13)
• διανοηθείς (12)
• διανοητέον (11)
• διανοηθῶμεν (10)
• διανοηθέντα (10)
• διανοηθείη (7)
• διανοηθῇ (5)
• διανοήματος (5)
• διανοημάτων (5)
• διανοητὸν (4)
• διανοήσεις (4)
• διανοήμασιν (4)
• διανοητικοῦ (3)
• διανοήμασι (3)
• διανοηθήτω (3)
• διανοητικὴ (3)
• διανοητικόν (3)
• διανοητικὴν (2)
• διανοηθὲν (2)
• διανοηθῆναί (2)
• διανοηθῶ (2)
• διανόησιν (2)
• διανοητική (2)
• διανοήματά (1)
• διανοηθῇς (1)
• διανοήσεων (1)
• διανοητικὰς (1)
• διανοηθῶσιν (1)
• διανοητικὰ (1)
• διανοήσεώς (1)
• διανοητικαί (1)
• διανοηθέντι (1)
• διανοητικῇ (1)
• διανοήματι (1)
• διανοηθεῖσι (1)
• διανοήθητι (1)
• διανοήσεως (1)
• διανοητικάς (1)
• διανοητόν (1)
• διανοηθείην (1)
• διανοήσει (1)
• διανοητικαὶ (1)
• διανοητικῆς (1)
• διανοήματός (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.