Ancient Greek-English Dictionary Language

δεικνύω

Non-contract Verb; 이형 Transliteration:

Principal Part: δεικνύω

Structure: δεικνύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. Alternative form of δείκνυμι ‎(deíknumi)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεικνύω δεικνύεις δεικνύει
Dual δεικνύετον δεικνύετον
Plural δεικνύομεν δεικνύετε δεικνύουσιν*
SubjunctiveSingular δεικνύω δεικνύῃς δεικνύῃ
Dual δεικνύητον δεικνύητον
Plural δεικνύωμεν δεικνύητε δεικνύωσιν*
OptativeSingular δεικνύοιμι δεικνύοις δεικνύοι
Dual δεικνύοιτον δεικνυοίτην
Plural δεικνύοιμεν δεικνύοιτε δεικνύοιεν
ImperativeSingular δείκνυε δεικνυέτω
Dual δεικνύετον δεικνυέτων
Plural δεικνύετε δεικνυόντων, δεικνυέτωσαν
Infinitive δεικνύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δεικνυων δεικνυοντος δεικνυουσα δεικνυουσης δεικνυον δεικνυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεικνύομαι δεικνύει, δεικνύῃ δεικνύεται
Dual δεικνύεσθον δεικνύεσθον
Plural δεικνυόμεθα δεικνύεσθε δεικνύονται
SubjunctiveSingular δεικνύωμαι δεικνύῃ δεικνύηται
Dual δεικνύησθον δεικνύησθον
Plural δεικνυώμεθα δεικνύησθε δεικνύωνται
OptativeSingular δεικνυοίμην δεικνύοιο δεικνύοιτο
Dual δεικνύοισθον δεικνυοίσθην
Plural δεικνυοίμεθα δεικνύοισθε δεικνύοιντο
ImperativeSingular δεικνύου δεικνυέσθω
Dual δεικνύεσθον δεικνυέσθων
Plural δεικνύεσθε δεικνυέσθων, δεικνυέσθωσαν
Infinitive δεικνύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεικνυομενος δεικνυομενου δεικνυομενη δεικνυομενης δεικνυομενον δεικνυομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • δείξετε γὰρ πότερα τοὺσ παράνομα γράφοντασ τ[ιμ]ωρήσεσθε, ἢ τὰσ τοῖσ εὐε[ργέ]ταισ ἀποδεδειγμένασ [τι]μὰσ ταύτασ δώσετε [το]ῖσ ἐναντία τοῖσ νόμοι[σ πρ]οεδρεύουσιν, καὶ ταῦτα ὀμωμοκότεσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ψηφιεῖσθαι. (Hyperides, Speeches, 13:2)
  • οἰέσθε ὅτι τὸν Δία τὸν Φειδίου δείξετε ἢ τὴν Ἀθηνᾶν, ἐλεφάντινον καὶ χρυσοῦν κατασκεύασμα. (Epictetus, Works, book 2, 26:1)
  • ὅταν γε μὴν ἐνθυμηθῶ κατ’ ἐμαυτὸν ὅτι τῶν πάλαι τισ αὐτοκρατόρων οὐ τῆσ ὑμετέρασ οἰκίασ, μηδὲ γὰρ εἰή τοῦτό γε, οὐδὲ γένοιτ’ ἂν ὑφ’ ὑμῶν οὐδενὸσ, ἀλλά τισ τῶν πρότερον πεττεύων, ὡσ λέγεται, μεταξὺ παρεφθέγξατο, μὴ βούλεσθαι Νασαμῶνασ εἶναι, ἔπειτα ἀπώλοντο οἱ Νασαμῶνεσ, οἶμαι περί γε ὑμῶν εἰκότωσ ἂν ἐλπίζειν ὅτι σπουδάζοντεσ καὶ τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν ἤθεσι χρώμενοι, καὶ τοσοῦτον μόνον εἰπόντεσ καὶ προδείξαντεσ ὅτι βούλεσθε Σμύρναν εἶναι, ταχέωσ ἅπασιν ἡμῖν ὃ ποθοῦμεν δείξετε. (Aristides, Aelius, Orationes, 4:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION