Ancient Greek-English Dictionary Language

δαμάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δαμάζω δαμάσω ἐδάμασα δεδάμακα δέδμημαι ἐδαμάσθην

Structure: δαμάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: Root DAM

Sense

  1. I tame, subdue, control
  2. (of women) I give in marriage, violate, have sex with
  3. I subdue, conquer, rule over
  4. I kill
  5. I overpower

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δαμάζω δαμάζεις δαμάζει
Dual δαμάζετον δαμάζετον
Plural δαμάζομεν δαμάζετε δαμάζουσιν*
SubjunctiveSingular δαμάζω δαμάζῃς δαμάζῃ
Dual δαμάζητον δαμάζητον
Plural δαμάζωμεν δαμάζητε δαμάζωσιν*
OptativeSingular δαμάζοιμι δαμάζοις δαμάζοι
Dual δαμάζοιτον δαμαζοίτην
Plural δαμάζοιμεν δαμάζοιτε δαμάζοιεν
ImperativeSingular δάμαζε δαμαζέτω
Dual δαμάζετον δαμαζέτων
Plural δαμάζετε δαμαζόντων, δαμαζέτωσαν
Infinitive δαμάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμαζων δαμαζοντος δαμαζουσα δαμαζουσης δαμαζον δαμαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δαμάζομαι δαμάζει, δαμάζῃ δαμάζεται
Dual δαμάζεσθον δαμάζεσθον
Plural δαμαζόμεθα δαμάζεσθε δαμάζονται
SubjunctiveSingular δαμάζωμαι δαμάζῃ δαμάζηται
Dual δαμάζησθον δαμάζησθον
Plural δαμαζώμεθα δαμάζησθε δαμάζωνται
OptativeSingular δαμαζοίμην δαμάζοιο δαμάζοιτο
Dual δαμάζοισθον δαμαζοίσθην
Plural δαμαζοίμεθα δαμάζοισθε δαμάζοιντο
ImperativeSingular δαμάζου δαμαζέσθω
Dual δαμάζεσθον δαμαζέσθων
Plural δαμάζεσθε δαμαζέσθων, δαμαζέσθωσαν
Infinitive δαμάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμαζομενος δαμαζομενου δαμαζομενη δαμαζομενης δαμαζομενον δαμαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δαμάσω δαμάσεις δαμάσει
Dual δαμάσετον δαμάσετον
Plural δαμάσομεν δαμάσετε δαμάσουσιν*
OptativeSingular δαμάσοιμι δαμάσοις δαμάσοι
Dual δαμάσοιτον δαμασοίτην
Plural δαμάσοιμεν δαμάσοιτε δαμάσοιεν
Infinitive δαμάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασων δαμασοντος δαμασουσα δαμασουσης δαμασον δαμασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δαμάσομαι δαμάσει, δαμάσῃ δαμάσεται
Dual δαμάσεσθον δαμάσεσθον
Plural δαμασόμεθα δαμάσεσθε δαμάσονται
OptativeSingular δαμασοίμην δαμάσοιο δαμάσοιτο
Dual δαμάσοισθον δαμασοίσθην
Plural δαμασοίμεθα δαμάσοισθε δαμάσοιντο
Infinitive δαμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασομενος δαμασομενου δαμασομενη δαμασομενης δαμασομενον δαμασομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δαμασθήσομαι δαμασθήσῃ δαμασθήσεται
Dual δαμασθήσεσθον δαμασθήσεσθον
Plural δαμασθησόμεθα δαμασθήσεσθε δαμασθήσονται
OptativeSingular δαμασθησοίμην δαμασθήσοιο δαμασθήσοιτο
Dual δαμασθήσοισθον δαμασθησοίσθην
Plural δαμασθησοίμεθα δαμασθήσοισθε δαμασθήσοιντο
Infinitive δαμασθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασθησομενος δαμασθησομενου δαμασθησομενη δαμασθησομενης δαμασθησομενον δαμασθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδάμασα ἐδάμασας ἐδάμασεν*
Dual ἐδαμάσατον ἐδαμασάτην
Plural ἐδαμάσαμεν ἐδαμάσατε ἐδάμασαν
SubjunctiveSingular δαμάσω δαμάσῃς δαμάσῃ
Dual δαμάσητον δαμάσητον
Plural δαμάσωμεν δαμάσητε δαμάσωσιν*
OptativeSingular δαμάσαιμι δαμάσαις δαμάσαι
Dual δαμάσαιτον δαμασαίτην
Plural δαμάσαιμεν δαμάσαιτε δαμάσαιεν
ImperativeSingular δάμασον δαμασάτω
Dual δαμάσατον δαμασάτων
Plural δαμάσατε δαμασάντων
Infinitive δαμάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασᾱς δαμασαντος δαμασᾱσα δαμασᾱσης δαμασαν δαμασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδαμασάμην ἐδαμάσω ἐδαμάσατο
Dual ἐδαμάσασθον ἐδαμασάσθην
Plural ἐδαμασάμεθα ἐδαμάσασθε ἐδαμάσαντο
SubjunctiveSingular δαμάσωμαι δαμάσῃ δαμάσηται
Dual δαμάσησθον δαμάσησθον
Plural δαμασώμεθα δαμάσησθε δαμάσωνται
OptativeSingular δαμασαίμην δαμάσαιο δαμάσαιτο
Dual δαμάσαισθον δαμασαίσθην
Plural δαμασαίμεθα δαμάσαισθε δαμάσαιντο
ImperativeSingular δάμασαι δαμασάσθω
Dual δαμάσασθον δαμασάσθων
Plural δαμάσασθε δαμασάσθων
Infinitive δαμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασαμενος δαμασαμενου δαμασαμενη δαμασαμενης δαμασαμενον δαμασαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδαμάσθην ἐδαμάσθης ἐδαμάσθη
Dual ἐδαμάσθητον ἐδαμασθήτην
Plural ἐδαμάσθημεν ἐδαμάσθητε ἐδαμάσθησαν
SubjunctiveSingular δαμάσθω δαμάσθῃς δαμάσθῃ
Dual δαμάσθητον δαμάσθητον
Plural δαμάσθωμεν δαμάσθητε δαμάσθωσιν*
OptativeSingular δαμασθείην δαμασθείης δαμασθείη
Dual δαμασθείητον δαμασθειήτην
Plural δαμασθείημεν δαμασθείητε δαμασθείησαν
ImperativeSingular δαμάσθητι δαμασθήτω
Dual δαμάσθητον δαμασθήτων
Plural δαμάσθητε δαμασθέντων
Infinitive δαμασθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δαμασθεις δαμασθεντος δαμασθεισα δαμασθεισης δαμασθεν δαμασθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεδάμακα δεδάμακας δεδάμακεν*
Dual δεδαμάκατον δεδαμάκατον
Plural δεδαμάκαμεν δεδαμάκατε δεδαμάκᾱσιν*
SubjunctiveSingular δεδαμάκω δεδαμάκῃς δεδαμάκῃ
Dual δεδαμάκητον δεδαμάκητον
Plural δεδαμάκωμεν δεδαμάκητε δεδαμάκωσιν*
OptativeSingular δεδαμάκοιμι δεδαμάκοις δεδαμάκοι
Dual δεδαμάκοιτον δεδαμακοίτην
Plural δεδαμάκοιμεν δεδαμάκοιτε δεδαμάκοιεν
ImperativeSingular δεδάμακε δεδαμακέτω
Dual δεδαμάκετον δεδαμακέτων
Plural δεδαμάκετε δεδαμακόντων
Infinitive δεδαμακέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδαμακως δεδαμακοντος δεδαμακυῑα δεδαμακυῑᾱς δεδαμακον δεδαμακοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δέδμημαι δέδμησαι δέδμηται
Dual δέδμησθον δέδμησθον
Plural δεδμήμεθα δέδμησθε δέδμηνται
ImperativeSingular δέδμησο δεδμήσθω
Dual δέδμησθον δεδμήσθων
Plural δέδμησθε δεδμήσθων
Infinitive δέδμησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδμημενος δεδμημενου δεδμημενη δεδμημενης δεδμημενον δεδμημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἶτα ὁ Θέογνισ πρόχειροσ καὶ πολὺ τό, πᾶσ γὰρ ἀνὴρ πενίῃ δεδμημένοσ καὶ ὅσα ἄλλα δείματα ὑπὲρ τῆσ πενίασ οἱ ἀγεννέστατοι τῶν ποιητῶν ἐξενηνόχασιν. (Lucian, De mercede, (no name) 5:4)
  • πᾶσ γὰρ ἀνὴρ πενίῃ δεδμημένοσ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 47:3)
  • πᾶσ γὰρ ἀνὴρ πενίῃ δεδμημένοσ οὔτε τι εἰπεῖν οὔθ’ ἑρ́ξαι δύναται, γλῶσσα δέ οἱ δέδεται. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 1386-138996)
  • τῆμοσ δὲ σὺ μὲν δεδμημένοσ ὕπνῳ λέξεαι, οἱ δ’ ἐλόωσι γαλήνην, ὄφρ’ ἂν ἵκηαι πατρίδα σὴν καὶ δῶμα, καὶ εἴ πού τοι φίλον ἐστίν, εἴ περ καὶ μάλα πολλὸν ἑκαστέρω ἔστ’ Εὐβοίησ, τήν περ τηλοτάτω φάσ’ ἔμμεναι, οἵ μιν ἴδοντο λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν ἦγον ἐποψόμενον Τιτυὸν Γαιήιον υἱόν. (Homer, Odyssey, Book 7 29:2)
  • φράζεσθ’ ὡσ ὑμῖν Πρόμαχοσ δεδμημένοσ εὕδει ἔγχει ἐμῷ, ἵνα μή τι κασιγνήτοιό γε ποινὴ δηρὸν ἄτιτοσ ἐῄ· (Homer, Iliad, Book 14 51:6)

Synonyms

  1. I tame

  2. I give in marriage

  3. I subdue

  4. I kill

  5. I overpower

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION