Theocritus, Idylls

(테오크리토스, Idylls)

Τήναν τὰν λαύραν τάσ τε δρύασ αἰπόλε κάμψασ σύκινον εὑρήσεισ ἀρτιγλυφὲσ ξόανον, τρισκελὲσ αὐτόφλοιον ἀνούατον, ἀλλὰ φάλητι παιδογόνῳ δυνατὸν Κύπριδοσ ἔργα τελεῖν. σακόσ οἱ ἱερὸσ περιδέδρομεν, ἀέναον δὲ ῥεῖθρον ἀπὸ σπιλάδων πάντοσε τηλεθάει δάφναισ καὶ μύρτοισι καὶ εὐώδει κυπαρίσσῳ. ἔνθα πέριξ κέχυται βοτρυόπαισ ἕλικι ἄμπελοσ, εἰαρινοὶ δὲ λιγυφθόγγοισιν ἀοιδαῖσ κόσσυφοι ἀχεῦσιν ποικιλότραυλα μέλη. ξουθαὶ δ’ ἀδονίδεσ μινυρίσμασιν ἀνταχεῦσι μέλπουσαι στόμασιν τὰν μελίγαρυν ὄπα. ἕζεο δὴ τηνεῖ καὶ τῷ χαρίεντι Πριήπῳ εὔχε’ ἀποστέρξαι τοὺσ Δάφνιδόσ με πόθουσ, κεὐθὺσ ἐπιρρέξειν χίμαρον καλόν. ἢν δ’ ἀνανεύσῃ, τοῦδε τυχὼν ἐθέλω τρισσὰ θύη τελέσαι· ῥέξω γὰρ δαμάλαν, λάσιον τράγον, ἄρνα τὸν ἴσχω σακίταν. ἀίοι δ’ εὐμενέωσ ὁ θεόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION