Homer, Odyssey, Book 5 49:

"ὤ μοι ἐγώ, τί πάθω; τί νύ μοι μήκιστα γένηται; εἰ μέν κ’ ἐν ποταμῷ δυσκηδέα νύκτα φυλάσσω, μή μ’ ἄμυδισ στίβη τε κακὴ καὶ θῆλυσ ἐέρση ἐξ ὀλιγηπελίησ δαμάσῃ κεκαφηότα θυμόν· αὔρη δ’ ἐκ ποταμοῦ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό. εἰ δέ κεν ἐσ κλιτὺν ἀναβὰσ καὶ δάσκιον ὕλην θάμνοισ ἐν πυκινοῖσι καταδράθω, εἴ με μεθείη ῥῖγοσ καὶ κάματοσ, γλυκερὸσ δέ μοι ὕπνοσ ἐπέλθῃ, δείδω, μὴ θήρεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένωμαι.