Ancient Greek-English Dictionary Language

δαιμόνιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δαιμόνιος δαιμονίᾱ δαιμόνιον

Structure: δαιμονι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (Homeric) strange, extraordinary, inscrutable; that is, resembling a δαίμων
  2. proceeding from a deity, heaven-sent, divine, miraculous, marvelous

Examples

  • ἐκεῖνο δὲ ὃ εἴρηκασ ἐν ἀρχῇ, ἴσωσ παραδέξασθαι ἄξιον, ὡσ οὐδὲν ᾔδεισθα τῶν λεγομένων, ἀλλά τισ ἔμπνοια δαιμόνιοσ ἐνεποίει σοι τὰ μέτρα, οὐ πάνυ οὐδὲ ἐκείνη βέβαιοσ οὖσα· (Lucian, 15:2)
  • ὡσ δὲ ταῦτα εἶπεν ὁ Ἀρίγνωτοσ, ἀνὴρ δαιμόνιοσ τὴν σοφίαν καὶ ἅπασιν αἰδέσιμοσ,^ οὐδεὶσ ἦν ἔτι τῶν παρόντων ὃσ οὐχὶ κατεγίγνωσκέ μου πολλὴν τὴν ἄνοιαν τοῖσ τοιούτοισ ἀπιστοῦντοσ, καὶ ταῦτα Ἀριγνώτου λέγοντοσ. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 26:1)
  • "οὗτοσ οὐ δαιμόνιοσ σάλοσ τῆσ ψυχῆσ; (Plutarch, Amatorius, section 18 4:2)
  • οὐ Λικύμνιοι ταῦτ’ εἰσὶν οὐδ’ Ἀγάθωνεσ οἱ λέγοντεσ ὕβριν ἤ κύπριν μισθῷ ποθὲν ἢ μόχθον πατρίδων, ἀλλ’ ὁ δαιμόνιοσ ἑρμηνεῦσαι Πλάτων. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 26 2:4)
  • πολὺσ ἂν εἰή λόγοσ, εἰ τὰσ διαφορὰσ ἁπάσασ βουλοίμην λέγειν, ὅσασ ἐκεῖνοσ ὁ δαιμόνιοσ ἀνὴρ ὁρῶν καὶ πρὸσ χρῶμα ἕκαστον αἰεὶ σχηματίζων τὸν λόγον, ἀνέσει τε καὶ ἐπιτάσει ταμιευόμενοσ τῶν ἁρμονιῶν ἑκατέραν, τοὺσ καλοὺσ ἐκείνουσ λόγουσ ἀνέπλασεν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 46 1:1)

Synonyms

  1. strange

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION