Sense

1. to disable, hinder, stop, to disable, to lame, caught, were stopped, stopped, made frustrate
2. to hinder from, arrested
3. to distract, delude, deceive, mislead
4. to damage, hurt, mar

Examples

• ἴσμεν ἅπαντεσ τοῦθ’ ὅτι τὰ μὲν δίκαια πάντεσ, ἐὰν καὶ μὴ βούλωνται, μέχρι τού γ’ αἰσχύνονται μὴ πράττειν, τοῖσ δ’ ἀδίκοισ ἐναντιοῦνται φανερῶσ, ἄλλωσ τε κἄν τινεσ βλάπτωνται· (Demosthenes, Speeches 11-20, 32:3)
• Τὰσ σιτήσεισ ποιοῦ μὴ πολυτελεῖσ καὶ σκυθρωπάσ, ἀλλὰ λαμπρὰσ καὶ εὐτελεῖσ, ἵνα μήτε διὰ τὰ σωματικὰ αἱ ψυχαὶ ταράττωνται μήτε φενακιζόμεναι πρὸσ τῶν ἡδονῶν τῶν σωματικῶν ὀλιγωρῶσιν, ἔπειτα βλάπτωνται τρυφῶντα μὲν παραυτίκα, νοσοῦντα δὲ εἰσαῦθισ τὰ σώματα. (Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 18:1)
• οἵτινεσ τηροῦσι μὲν καὶ τἄλλα, μάλιστα δὲ τοὺσ ἵππουσ, ἵνα μήτ’ ἐμπλεκόμενοι τοῖσ δέμασι βλάπτωνται πρὸσ χρείαν μήτε λυόμενοι καὶ προσπίπτοντεσ ἄλλοισ ἵπποισ ταραχὰσ καὶ θορύβουσ ἐμποιῶσι τῷ στρατοπέδῳ. (Polybius, Histories, book 6, chapter 33 11:1)

Similar forms

• βλάπτειν (124)
• βλάπτει (84)
• βλάπτῃ (20)
• βλάπτοντα (19)
• βλάπτεται (18)
• βλάπτων (16)
• βλάπτοι (14)
• βλάπτον (14)
• βλάπτουσι (10)
• βλάπτηται (4)
• βλάπτους (4)
• βλάπτομαι (4)
• βλάπτοιτο (4)
• βλάπτωσιν (3)
• βλάπτοιτ (3)
• βλάπτοντι (3)
• βλάπτεις (3)
• βλάπτειν‧ (2)
• βλάπτωμεν (2)
• βλάπτωσι (2)
• βλαπτικὸν (2)
• βλάπτουσα (2)
• βλαπτικῶς (1)
• βλάπτομεν (1)
• βλάπτουσί (1)
• βλάπτει> (1)
• βλάπτοιτε (1)
• βλάπτοιεν (1)
• >βλάπτειν (1)
• βλαπτικός (1)
• βλάπτησθε (1)
• βλάπτω (1)
• βλάπτε (1)
• βλάπτοις (1)
• βλάπτοντα· (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.