Sense

1. to disable, hinder, stop, to disable, to lame, caught, were stopped, stopped, made frustrate
2. to hinder from, arrested
3. to distract, delude, deceive, mislead
4. to damage, hurt, mar

Examples

• τὸ δ’ ἕτερον κέρασ, ὡσ μὴ κυκλωθείη, τῶν ἡγεμόνων ἀντιπαρεξαγόντων, πλήθει δὲ λειπομένων, διεσπᾶτο μέσον καὶ γιγνόμενον ἀσθενὲσ οὐκ ἀντεῖχε τοῖσ ἐναντίοισ, ἀλλ’ ἔφυγε πρῶτον, οἱ δὲ τοῦτο διακόψαντεσ εὐθὺσ ἐκυκλοῦντο τὸν Βροῦτον, αὑτὸν μὲν ὅσα καὶ στρατηγικῆσ καὶ στρατιωτικῆσ ἀρετῆσ ἔργα καὶ χειρὶ καὶ γνώμῃ παρὰ τὰ δεινὰ πρὸσ τὸ νικᾶν ἀποδεικνύμενον, ᾧ δὲ πλέον ἔσχε τῇ προτέρᾳ μάχῃ, τούτῳ βλαπτόμενον. (Plutarch, Brutus, chapter 49 3:3)
• ἐνδέχεται οὖν βλαπτόμενον καὶ ἀποτυγχάνοντα τῶν ἀγαθῶν εὐδαιμονεῖν; (Epictetus, Works, book 1, 13:2)
• πταίσαντα ὥσπερ πρὸσ ἑρ́ματι πρὸσ τῇ πόλει, καὶ ἐκχέαντα τά τε αὑτοῦ καὶ ἑαυτόν, ἢ στρατηγήσαντα ἤ τιν’ ἄλλην μεγάλην ἀρχὴν ἄρξαντα, εἶτα εἰσ δικαστήριον ἐμπεσόντα βλαπτόμενον ὑπὸ συκοφαντῶν ἢ ἀποθανόντα ἢ ἐκπεσόντα ἢ ἀτιμωθέντα καὶ τὴν οὐσίαν ἅπασαν ἀποβαλόντα. (Plato, Republic, book 8 199:1)

Similar forms

• βλάπτειν (124)
• βλάπτει (84)
• βλάπτῃ (20)
• βλάπτοντα (19)
• βλάπτεται (18)
• βλάπτων (16)
• βλάπτον (14)
• βλάπτοι (14)
• βλάπτουσι (10)
• βλάπτοιτο (4)
• βλάπτους (4)
• βλάπτηται (4)
• βλάπτομαι (4)
• βλάπτεις (3)
• βλάπτωσιν (3)
• βλάπτοντι (3)
• βλάπτοιτ (3)
• βλάπτουσα (2)
• βλαπτικὸν (2)
• βλάπτειν‧ (2)
• βλάπτωμεν (2)
• βλάπτωσι (2)
• βλάπτω (1)
• βλάπτοντα· (1)
• βλάπτε (1)
• βλάπτοις (1)
• βλάπτομεν (1)
• βλάπτουσί (1)
• βλαπτικῶς (1)
• βλάπτει> (1)
• βλάπτοιτε (1)
• βλάπτοιεν (1)
• >βλάπτειν (1)
• βλαπτικός (1)
• βλάπτησθε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.