Sense

1. to disable, hinder, stop, to disable, to lame, caught, were stopped, stopped, made frustrate
2. to hinder from, arrested
3. to distract, delude, deceive, mislead
4. to damage, hurt, mar

Examples

• πείραζε τοιγαροῦν, τύραννε. καὶ τὰσ ἡμῶν ψυχὰσ εἰ θανατώσεισ διὰ τὴν εὐσέβειαν, μὴ νομίσῃσ ἡμᾶσ βλάπτειν βασανίζων. (Septuagint, Liber Maccabees IV 9:7)
• ὁ γὰρ προέχων αὐτίκα ἐπιβουλεύεται καὶ ἀφύλακτοσ ἐν μέσῳ ληφθεὶσ τῶν δυσμενῶν ἀνηρπάσθη, οἱ δὲ ἀγαπῶνται καὶ φίλοι δοκοῦσιν ἐξ ὧν ἄλλουσ βλάπτειν ἔδοξαν. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 12:6)
• παρὰ γὰρ τούτοισ ἐστὶ καὶ τὸ δύνασθαι βλάπτειν τὴν πόλιν, ὅσοι ἂν αὐτῶν προαιρῶνται, οὐ παρ’ Εὐξενίππῳ οὐδὲ τῶν δικαστῶν τούτων οὐδενί. (Hyperides, Speeches, 27:3)
• μισῶ πολίτην, ὅστισ ὠφελεῖν πάτραν βραδὺσ πέφυκε μεγάλα δὲ βλάπτειν ταχύσ, καὶ πόριμον αὑτῷ τῇ πόλει δ’ ἀμήχανον. (Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene, trochees 2:16)
• ὁ δὲ κατὰ τὴν Θηβαίδα καὶ μάλιστα ὁ κατὰ τὴν Κόπτον πόλιν οὕτωσ ἐστὶ λεπτὸσ καὶ εὐανάδοτοσ καὶ ταχέωσ πεπτικὸσ ὡσ καὶ τοῖσ πυρεταίνουσι διδόμενοσ μὴ βλάπτειν. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 60 3:1)

Similar forms

• βλάπτειν (124)
• βλάπτει (84)
• βλάπτῃ (20)
• βλάπτοντα (19)
• βλάπτεται (18)
• βλάπτων (16)
• βλάπτον (14)
• βλάπτοι (14)
• βλάπτουσι (10)
• βλάπτοιτο (4)
• βλάπτους (4)
• βλάπτηται (4)
• βλάπτομαι (4)
• βλάπτεις (3)
• βλάπτωσιν (3)
• βλάπτοντι (3)
• βλάπτοιτ (3)
• βλάπτουσα (2)
• βλαπτικὸν (2)
• βλάπτειν‧ (2)
• βλάπτωμεν (2)
• βλάπτωσι (2)
• βλάπτω (1)
• βλάπτοντα· (1)
• βλάπτε (1)
• βλάπτοις (1)
• βλάπτομεν (1)
• βλάπτουσί (1)
• βλαπτικῶς (1)
• βλάπτει> (1)
• βλάπτοιτε (1)
• βλάπτοιεν (1)
• >βλάπτειν (1)
• βλαπτικός (1)
• βλάπτησθε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.