Ancient Greek-English Dictionary Language

βέβηλος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βέβηλος βέβηλη βέβηλον

Structure: βεβηλ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: bhlo/s, with be- as a redupl.

Sense

  1. allowable to be trodden, permitted to human use
  2. unhallowed, impure, uninitiated in

Examples

  • καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἱερεὺσ τῷ Δαυίδ, καὶ εἶπεν. οὐκ εἰσὶν ἄρτοι βέβηλοι ὑπὸ τὴν χεῖρά μου, ὅτι ἀλλ̓ ἢ ἄρτοι ἅγιοί εἰσιν. εἰ πεφυλαγμένα τὰ παιδάριά ἐστιν ἀπὸ γυναικόσ, καὶ φάγεται. (Septuagint, Liber I Samuelis 21:4)
  • Αὐτονόα πράτα νιν ἀνέκραγε δεινὸν ἰδοῖσα, σὺν δ’ ἐτάραξε ποσὶν μανιώδεοσ ὄργια Βάκχου, ἐξαπίνασ ἐπιοῖσα, τὰ δ’ οὐχ ὁρέοντι βέβηλοι. (Theocritus, Idylls, 5)
  • νεκροῖσ δ’ ἐπιχωρίοισ ἀλλόφυλοι καὶ ἱερεῦσι βέβηλοι συνεφύροντο, καὶ παντοδαπῶν αἷμα πτωμάτων ἐν τοῖσ θείοισ περιβόλοισ ἐλιμνάζετο. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 22:1)
  • Καιομένου δὲ τοῦ ναοῦ τῶν μὲν προσπιπτόντων ἦν ἁρπαγή, φόνοσ δὲ τῶν καταλαμβανομένων μυρίοσ καὶ οὔτε ἡλικίασ ἦν ἔλεοσ οὔτ’ ἐντροπὴ σεμνότητοσ, ἀλλὰ καὶ παιδία καὶ γέροντεσ καὶ βέβηλοι καὶ ἱερεῖσ ὁμοίωσ ἀνῃροῦντο, καὶ πᾶν γένοσ ἐπεξῄει περισχὼν ὁ πόλεμοσ, ὁμοῦ τούσ τε ἱκετεύοντασ καὶ τοὺσ ἀμυνομένουσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 308:1)
  • καὶ θυγάτηρ ἀνθρώπου ἱερέωσ ἐὰν βεβηλωθῇ τοῦ ἐκπορνεῦσαι, τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸσ αὐτῆσ αὐτὴ βεβηλοῖ, ἐπὶ πυρὸσ κατακαυθήσεται. (Septuagint, Liber Leviticus 21:9)

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION