- Ἡράκλεισ, οὐ φιλοκάλου τινὸσ οὐδὲ περὶ τὰ εὐμορφότατα ἐρωτικοῦ τὸ ἔργον, ἀγροικία δὲ πολλὴ καὶ ἀπειροκαλία καὶ προσέτι γε ἀμουσία, τῶν ἡδίστων αὑτὸν ἀπαξιοῦν καὶ τῶν καλλίστων ἀποξενοῦν καὶ μὴ συνιέναι ὡσ οὐχ ὁ αὐτὸσ περὶ τὰ θεάματα νόμοσ ἰδιώταισ τε καὶ πεπαιδευμένοισ ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοῖσ μὲν ἀπόχρη τὸ κοινὸν τοῦτο, ἰδεῖν μόνον καὶ περιβλέψαι καὶ τὼ ὀφθαλμὼ περιενεγκεῖν καὶ πρὸσ τὴν ὀροφὴν ἀνακῦψαι καὶ τὴν χεῖρα ἐπισεῖσαι καὶ καθ’ ἡσυχίαν ἡσθῆναι δέει τοῦ μὴ ἂν δυνηθῆναι ἄξιόν τι τῶν βλεπομένων εἰπεῖν, ὅστισ δὲ μετὰ παιδείασ ὁρᾷ τὰ καλά, οὐκ ἄν, οἶμαι, ἀγαπήσειεν ὄψει μόνῃ καρπωσάμενοσ τὸ τερπνὸν οὐδ’ ἂν ὑπομείναι ἄφωνοσ θεατὴσ τοῦ κάλλουσ γενέσθαι, πειράσεται δὲ ὡσ οἱο͂́ν τε καὶ ἐνδιατρῖψαι; (Lucian, De Domo, (no name) 2:1)
(루키아노스, De Domo, (no name) 2:1)
- ὅπερ ι ταπεινοὶ τὰσ γνώμασ πάσχουσιν ἀπειροκαλίᾳ τῆσ ψυχῆσ· (Lucian, Imagines, (no name) 21:5)
(루키아노스, Imagines, (no name) 21:5)
- εἶναι πρότερον, οἶμαι δὲ μηδὲ νῦν, ἀλλ’ ἀμουσίᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ τὸν κοινὸν Ἑρμῆν ἐμπολαῖον καὶ ἔμμισθον γενέσθαι. (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2 6:1)
(플루타르코스, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2 6:1)
- ὃ μὲν γὰρ περὶ μεγάλα, ὃ δὲ περὶ μικρά, ὑπερβολὴ δὲ ἀπειροκαλία καὶ βαναυσία, ἔλλειψισ δὲ μικροπρέπεια· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 78:3)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 78:3)
- τῆσ τοιαύτησ δ’ ἕξεωσ ἡ μὲν ἔλλειψισ μικροπρέπεια καλεῖται, ἡ δ’ ὑπερβολὴ βαναυσία καὶ ἀπειροκαλία καὶ ὅσαι τοιαῦται, οὐχ ὑπερβάλλουσαι τῷ μεγέθει περὶ ἃ δεῖ, ἀλλ’ ἐν οἷσ οὐ δεῖ καὶ ὡσ οὐ δεῖ λαμπρυνόμεναι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 43:2)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 43:2)