Lucian, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 3:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κρωβύλη καὶ Κόρινανα. 3:)

πῶσ δὲ ταῦτα ἐκτήσατο ἡ Λύρα; τὸ μὲν πρῶτον κατακοσμοῦσα ἑαυτὴν εὐπρεπῶσ καὶ εὐσταλὴσ οὖσα καὶ φαιδρὰ πρὸσ ἅπαντασ, οὐκ ἄχρι τοῦ καγχάζειν ῥᾳδίωσ καθάπερ σὺ εἰώθασ, ἀλλὰ μειδιῶσα ἡδὺ καὶ ἐπαγωγόν, εἶτα προσομιλοῦσα δεξιῶσ καὶ μήτε φενακίζουσα, εἴ τισ προσέλθοι ἢ προπέμψειε, μήτε αὐτὴ ἐπιλαμβανομένη τῶν ἀνδρῶν. ἢν δέ ποτε καὶ ἀπέλθῃ ἐπὶ δεῖπνον λαβοῦσα μίσθωμα, οὔτε μεθύσκεται, ‐ καταγέλαστον γὰρ καὶ μισοῦσιν οἱ ἄνδρεσ τὰσ τοιαύτασ ‐ οὔτε ὑπερεμφορεῖται τοῦ ὄψου ἀπειροκάλωσ, ἀλλὰ προσάπτεται μὲν ἄκροισ τοῖσ δακτύλοισ, σιωπῇ δὲ τὰσ ἐνθέσεισ οὐκ ἐπ̓ ἀμφοτέρασ παραβύεται τὰσ γνάθουσ, πίνει δὲ ἠρέμα, οὐ χανδόν, ἀλλ̓ ἀναπαυομένη. κἂν εἰ διψῶσα, ὦ μῆτερ, τύχοι; τότε μάλιστα, ὦ Κόριννα. καὶ οὔτε πλέον τοῦ δέοντοσ φθέγγεται οὔτε ἀποσκώπτει ἔσ τινα τῶν παρόντων, ἐσ μόνον δὲ τὸν μισθωσάμενον βλέπει· καὶ διὰ τοῦτο ἐκεῖνοι φιλοῦσιν αὐτήν. καὶ ἐπειδὰν κοιμᾶσθαι δέῃ, ἀσελγὲσ οὐδὲν οὐδὲ ἀμελὲσ ἐκείνη ἄν τι ἐργάσαιτο, ἀλλὰ ἐξ ἅπαντοσ ἓν τοῦτο θηρᾶται, ὡσ ὑπαγάγοιτο καὶ ἐραστὴν ποιήσειεν ἐκεῖνον· ταῦτα γὰρ αὐτὴν ἅπαντεσ ἐπαινοῦσιν. εἰ δὴ καὶ σὺ ταῦτα ἐκμάθοισ, μακάριαι καὶ ἡμεῖσ ἐσόμεθα· ἐπεὶ τά γε ἄλλα παρὰ πολὺ αὐτῆσ ἀλλ̓ οὐδέν, ὦ φίλη Ἀδράστεια, φημί, ζώοισ μόνον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION