- καὶ τοίνυν ὅταν μέν τινεσ βλακείᾳ καὶ ἀπονίᾳ μόνον κακοὶ ὦσι, τούτουσ ἐγὼ νομίζω ὥσπερ κηφῆνασ δαπάνῃ μόνον ζημιοῦν τοὺσ κοινῶνασ· (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 2 28:1)
(크세노폰, Cyropaedia, , chapter 2 28:1)
- καὶ ἃ λόγῳ μόνον εἰπεῖν κουφότησ, ἦ που βλακεία ταῦτ’ ἔργῳ πάντωσ θεῖναι γενησόμενα. (Aristides, Aelius, Orationes, 6:17)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 6:17)
- ἀλλ’ οἶμαι πάντα ταῦτα τῶν φυρόντων ἐστὶ τὰ ὀνόματα, καὶ διῄρηται σοφία καὶ κακουργία, σωφροσύνη καὶ βλακεία, δικαιοσύνη τε καὶ εὐήθεια, ἀνδρεία καὶ θρασύτησ, οὐδέτερον δέ γε οὔτε καλὸν οὔτε προσῆκον, οὔτε τὰσ κακίασ ὑποκορίζεσθαι τῷ τῆσ ἀρετῆσ ὀνόματι οὔτε τὰσ ἀρετὰσ φαυλίζειν τὰ τῆσ κακίασ ἑκάστῃ παρατιθέντα. (Aristides, Aelius, Orationes, 111:4)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 111:4)
- καὶ μὴν δειλία καὶ βλακεία κατ’ ἰδίαν μὲν αὐτοῖσ ὄνειδοσ ἐπιφέρει τοῖσ ἔχουσι, περὶ δὲ τὸν τῶν ὅλων ἡγεμόνα γενομένη κοινόν ἐστι καὶ μέγιστον συμπτωμάτων. (Polybius, Histories, book 3, chapter 81 7:1)
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 81 7:1)
