Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀόριστος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀόριστος

Structure: ἀοριστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o(ri/zw

Sense

  1. indefinite

Examples

  • μᾶλλον δ’ ἄν τισ ἀκροατοῦ καταγελάσειεν εἰσ μικρὰ καὶ γλίσχρα προβλήματα τὸν διαλεγόμενον κινοῦντοσ, οἱᾶ τερθρευόμενοί τινεσ τῶν νέων καὶ παρεπιδεικνύμενοι διαλεκτικὴν ἢ μαθηματικὴν ἕξιν εἰώθασι προβάλλειν περὶ τῆσ τῶν ἀορίστων τομῆσ, καὶ τίσ ἡ κατὰ πλευρὰν ἢ κατὰ διάμετρον κίνησισ. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 10 3:2)
  • οὐκ ἄρα ἔσται τύχησ τοῦτο, ἀλλ’ ὅταν τὸ αὐτὸ ἀποβαίνῃ, ἀπείρων καὶ ἀορίστων, ἔσται μὲν τὸ ἀγαθὸν ἢ κακόν, ἐπιστήμη δ’ οὐκ ἔσται αὐτοῦ ἢ δι’ ἀπειρίαν, ἐπεὶ ἐμάνθανον ἄν τινεσ εὐτυχεῖν, ἢ καὶ πᾶσαι ἂν αἱ ἐπιστῆμαι, ὥσπερ ἔφη Σωκράτησ, εὐτυχίαι ἦσαν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 8 29:3)
  • "οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ λέγουσιν αὑτοῖσ κακῶν ἀπαύστων καὶ ἀορίστων λυθεῖσαν ὑποψίαν ἀγαθὸν βεβαιότατον καὶ ἣδιστον ἀπολιπεῖν τὴν ἐπίνοιαν τοῦ λελύσθαι· (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 301)
  • οὐκ ὀρθῶσ δ’ ὑπολαμβάνει οὐδ’ εἴ τισ παρεικάζει τὰσ τοῦ ὅλου ἀρχὰσ τῇ τῶν ζῴων καὶ φυτῶν, ὅτι ἐξ ἀορίστων ἀτελῶν τε ἀεὶ τὰ τελειότερα, διὸ καὶ ἐπὶ τῶν πρώτων οὕτωσ ἔχειν φησίν, ὥστε μηδὲ ὄν τι εἶναι τὸ ἓν αὐτό. (Aristotle, Metaphysics, Book 14 108:1)
  • καὶ ἐγράφοντο συνθῆκαι τοὺσ Σκιπίωνοσ λόγουσ βεβαιοῦσαί τε καὶ περὶ τῶν ἀορίστων ἐπιλέγουσαι, καὶ βραχέα ἄττα προσεπιλαμβάνουσαι, ὁρ́ον μὲν Ἀντιόχῳ τῆσ ἀρχῆσ εἶναι δύο ἄκρασ, Καλύκαδνόν τε καὶ Σαρπηδόνιον, καὶ τάσδε μὴ παραπλεῖν Ἀντίοχον ἐπὶ πολέμῳ, ναῦσ δὲ καταφράκτουσ ἔχειν δώδεκα μόνασ, αἷσ ἐσ τοὺσ ὑπηκόουσ πολέμου κατάρχειν· (Appian, The Foreign Wars, chapter 7 3:4)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION