Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 22 10:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 22 10:)

ὥστ’ ἐπειδὴ καὶ πάντεσ οὕτω φαίνονται ἀποδεικνύντεσ, ἐάν τε ἀκριβέστερον ἐάν τε μαλακώτερον συλλογίζωνται οὐ γὰρ ἐξ ἁπάντων λαμβάνουσιν ἀλλ’ ἐκ τῶν περὶ ἕκαστον ὑπαρχόντων, καὶ διὰ τοῦ λόγου δῆλον ὅτι ἀδύνατον ἄλλωσ δεικνύναι, φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον, ὥσπερ ἐν τοῖσ Τοπικοῖσ, πρῶτον περὶ ἕκαστον ἔχειν ἐξειλεγμένα περὶ τῶν ἐνδεχομένων καὶ τῶν ἐπικαιροτάτων, περὶ δὲ τῶν ἐξ ὑπογυίου γιγνομένων ζητεῖν τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀποβλέποντα μὴ εἰσ ἀόριστα ἀλλ’ εἰσ τὰ ὑπάρχοντα περὶ ὧν ὁ λόγοσ, καὶ περιγράφοντα ὅ τι πλεῖστα καὶ ἐγγύτατα τοῦ πράγματοσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION