Hellas Alive Dictionary - ανυποδητος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀνυπόδητος ἀνυπόδητος ἀνυπόδητον

Structure: ἀ (Prefix) + νυποδητ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: u(pode/w

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ἀνυπόδητος ἀνυποδήτου	ἀνυποδητότερος ἀνυποδητοτέρου	ἀνυποδητότατος ἀνυποδητοτάτου
Adverb	ἀνυποδήτως	ἀνυποδητότερον	ἀνυποδητότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

ἀνυποδήτων δὲ καὶ γυμνῶν τῶν πλείστων τρεφομένων διὰ τὴν εὐκρασίαν τῶν τόπων, τὴν πᾶσαν δαπάνην οἱ γονεῖσ, ἄχρι ἂν εἰσ ἡλικίαν ἔλθῃ τὸ τέκνον, οὐ πλείω ποιοῦσι δραχμῶν εἴκοσι. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 80 6:1)
ἦν δ’ ὁ Διόδωροσ οὗτοσ τὸ μὲν γένοσ Ἀσπένδιοσ, Πυθαγορικὸσ δὲ δόξασ εἶναι ὑμῶν τῶν κυνικῶν τρόπον ἔζη, κομῶν καὶ ῥυπῶν καὶ ἀνυποδητῶν, ὅθεν καὶ Πυθαγορικὸν τὸ τῆσ κόμησ ἔδοξαν εἶναί τινεσ ἀπὸ τοῦ Διοδώρου προαχθέν, ὥσ φησιν Ἕρμιπποσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 56 2:1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

bab2min@gmail.com