ἀνυπεύθυνος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἀνυπεύθυνος
ἀνυπεύθυνη
ἀνυπεύθυνον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
νυπευθυν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- not liable to give account, irresponsible
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ταῦτ’ ἀνυπεύθυνοι δρῶμεν, τῶν δ’ ἄλλων οὐδεμἴ ἀρχή. (Aristophanes, Wasps, Agon, epirrheme 1:7)
- ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον οὐ μόνον ἄδιψον, ὥσ φησιν Ἱπποκράτησ, ἐν δὲ λοιδορίαισ σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ’ Ἡράκλειον , εἴ γε κἀκεῖνοσ οὐδ’ ὅσσον μυίασ στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων οὔτι μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντοσ ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣσ παρανηχομένουσ, οὐδ’ ἄλλη μείζων ἄσκησισ. (Plutarch, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 8 4:1)
- πάντων ἡμᾶσ λόγον ἀπαιτεῖσ καὶ οὐδ’ ὁτιοῦν ἔξεστιν εἰπεῖν ἀνυπεύθυνον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 71 1:3)
- ταύτασ καὶ πλεῖστον καὶ μέγιστον ἐν ἡγεμονίαισ δυνηθείσασ τῶν ἐθνῶν ἀπεκληρώσαντο τὰσ πολιτείασ, Πέρσαι μὲν αὐτοκρατῆ βασιλείαν καὶ ἀνυπεύθυνον, Σπαρτιᾶται δ’, ἀριστοκρατικὴν ὀλιγαρχίαν καὶ αὐθέκαστον, Ἀθηναῖοι δ’, αὐτόνομον καὶ ἄκρατον δημοκρατίαν. (Plutarch, De unius in republica dominatione, chapter, section 3 3:1)
- ὅταν βασιλεία μὲν ὕβριν ἐντέκῃ καὶ τὸ ἀνυπεύθυνον· (Plutarch, De unius in republica dominatione, chapter, section 3 4:2)
- τοὺσ γὰρ ἄλλουσ νέουσ, ὅσοι παρ’ αὐτόν ἀφικνοῦντο, φιλοτιμούμενοσ κατεῖχε καὶ ποθῶν αὐτῷ συνεῖναι, τοῦ δὲ Κάτωνοσ οὐδὲν ἐδεήθη τοιοῦτον, ἀλλ’ ὥσπερ οὐκ ἀνυπεύθυνοσ ἄρχων ἐκείνου παρόντοσ ἐξέπεμψεν ἄσμενοσ, μόνῳ σχεδὸν ἐκείνῳ τῶν εἰσ Ῥώμην πλεόντων τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα παρακαταθέμενοσ, ἄλλωσ αὐτῷ προσήκοντα καὶ διὰ συγγένειαν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 14 2:3)
- τοιαύτην δ’ ἀναγκαῖον εἶναι τυραννίδα τὴν μοναρχίαν ἥτισ ἀνυπεύθυνοσ ἄρχει τῶν ὁμοίων καὶ βελτιόνων πάντων πρὸσ τὸ σφέτερον αὐτῆσ συμφέρον, ἀλλὰ μὴ πρὸσ τὸ τῶν ἀρχομένων. (Aristotle, Politics, Book 4 152:2)
- ἐν γὰρ ταύτῃ πόλει, οὕτωσ ἀρχαίᾳ οὔσῃ καὶ τηλικαύτῃ τὸ μέγεθοσ, οὐδείσ ἐστιν ἀνυπεύθυνοσ τῶν καὶ ὁπωσοῦν πρὸσ τὰ κοινὰ προσεληλυθότων. (Aeschines, Speeches, , section 17 2:1)
- ἆρά σοι δοκεῖ πρὸσ θεῶν ἀνυπεύθυνοσ ἄρχειν ὁ Ἀγαμέμνων τῶν Ἑλλήνων, ἀλλ̓ οὐ πάνυ ἀκριβεῖσ ὑπέχειν εὐθύνασ ἁπάντων ὧν ἔπραττεν; (Dio, Chrysostom, Orationes, 25:1)
- λέγεται γὰρ ἡ μὲν ἀρχὴ νόμιμοσ ἀνθρώπων διοίκησισ καὶ πρόνοια ἀνθρώπων κατὰ νόμον, βασιλεία δὲ ἀνυπεύθυνοσ ἀρχή, ὁ δὲ νόμοσ βασιλέωσ δόγμα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 50:1)
Synonyms
-
not liable to give account
- ἀνεύθυνος (not having to render an account, irresponsible)