ἄγαμος?
First/Second declension Adjective;
Transliteration: agamos
Principal Part:
ἄγαμος
ἄγαμος
ἄγαμον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
γαμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- εἰ δ ἐκείνης ἔχεις οἶκτον ἀγάμου καὶ ἄπαιδος οἰχομένης, αὖθις ἔχεις ἐπ ἄλλοις ἡδίω σεαυτὴν ποιεῖν, μηδενὸς τούτων ἀτελῆ μηδ ἄμοιρον γενομένην οὐ γάρ: (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 9 7:1)
- Μιλτιάδης μὲν οὖν πεντήκοντα ταλάντων ὀφλὼν δίκην καὶ πρὸς τὴν ἔκτισιν εἱρχθεὶς ἐτελεύτησεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, Κίμων δὲ μειράκιον παντάπασιν ἀπολειφθεὶς μετὰ τῆς ἀδελφῆς ἔτι κόρης οὔσης καὶ ἀγάμου τὸν πρῶτον ἠδόξει χρόνον ἐν τῇ πόλει καὶ κακῶς ἤκουεν ὡς ἄτακτος καὶ πολυπότης καὶ τῷ πάππῳ Κίμωνι προσεοικὼς τὴν φύσιν, ὃν δι εὐήθειάν φασι Κοάλεμον προσαγορευθῆναι. (Plutarch, , chapter 4 3:1)
- μνημονεύεται δὲ αὐτοῦ τιμητεύοντος καλὸν μὲν ἔργον τὸ τοὺς ἀγάμους λόγοις τε πείθοντα καὶ ζημίαις ἀπειλοῦντα συγκαταζεῦξαι ταῖς χηρευούσαις γυναιξί πολλαὶ δ ἦσαν αὗται διὰ τοὺς πολέμους, ἀναγκαῖον δὲ τὸ καὶ τοὺς ὀρφανοὺς ὑποτελεῖς ποιῆσαι πρότερον ἀνεισφόρους ὄντας, αἴτιαι δ ἦσαν αἱ συνεχεῖς στρατεῖαι μεγάλων ἀναλωμάτων δεόμεναι, καὶ μάλιστα κατήπειγεν ἡ Οὐηϊών πολιορκία, τούτους ἔνιοι Οὐηιεντανοὺς καλοῦσιν. (Plutarch, Camillus, chapter 2 2:2)
- ταῦτα καὶ πλουσίους χειμάζει καὶ πένητας, ταῦτα καὶ γεγαμηκότας ἀνιᾷ καὶ ἀγάμους: (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 2:3)
- ταῦτα καὶ πλουσίους χειμάζει καὶ πένητας, ταῦτα καὶ γεγαμηκότας ἀνιᾷ καὶ ἀγάμους: (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 6:2)
- πότερα δὲ ἄγαμός ἐστιν οὗτος ἢ καὶ γυνή τις αὐτῷ σύνεστιν· (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:6)
- οὐ παντελῶς ἄγαμος, ὦ Ἀφροδίτη. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:7)
- οὐδέν , ὦ Ἀθηνᾶ, δεινὸν οὐδὲ καθ ὑμῶν, ἀλλ ἤρετό με εἰ ἄγαμος ὁ Πάρις ἐστίν. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 4:2)
- ἄγαμός ἐστιν· (Lucian, Dearum judicium, (no name) 4:6)
- νῦν δ ἀξείνου πόντου ξείνα δυσχόρτους οἴκους ναίω, ἄγαμος ἄτεκνος ἄπολις ἄφιλος, οὐ τὰν Ἄργει μέλπους Ἥραν οὐδ ἱστοῖς ἐν καλλιφθόγγοις κερκίδι Παλλάδος Ἀτθίδος εἰκὼ <καὶ> Τιτάνων ποικίλλους, ἀλλ αἱμόρραντον δυσφόρμιγγα ξείνων αἱμάσσους ἄταν βωμούς, οἰκτράν τ αἰαζόντων αὐδὰν οἰκτρόν τ ἐκβαλλόντων δάκρυον. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:4)
