ἄγαμος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἄγαμος
ἄγαμος
ἄγαμον
Structure:
ἀ
(Prefix)
+
γαμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- εἰ δ’ ἐκείνησ ἔχεισ οἶκτον ἀγάμου καὶ ἄπαιδοσ οἰχομένησ, αὖθισ ἔχεισ ἐπ’ ἄλλοισ ἡδίω σεαυτὴν ποιεῖν, μηδενὸσ τούτων ἀτελῆ μηδ’ ἄμοιρον γενομένην οὐ γάρ· (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 9 7:1)
- Μιλτιάδησ μὲν οὖν πεντήκοντα ταλάντων ὀφλὼν δίκην καὶ πρὸσ τὴν ἔκτισιν εἱρχθεὶσ ἐτελεύτησεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, Κίμων δὲ μειράκιον παντάπασιν ἀπολειφθεὶσ μετὰ τῆσ ἀδελφῆσ ἔτι κόρησ οὔσησ καὶ ἀγάμου τὸν πρῶτον ἠδόξει χρόνον ἐν τῇ πόλει καὶ κακῶσ ἤκουεν ὡσ ἄτακτοσ καὶ πολυπότησ καὶ τῷ πάππῳ Κίμωνι προσεοικὼσ τὴν φύσιν, ὃν δι’ εὐήθειάν φασι Κοάλεμον προσαγορευθῆναι. (Plutarch, , chapter 4 3:1)
- μνημονεύεται δὲ αὐτοῦ τιμητεύοντοσ καλὸν μὲν ἔργον τὸ τοὺσ ἀγάμουσ λόγοισ τε πείθοντα καὶ ζημίαισ ἀπειλοῦντα συγκαταζεῦξαι ταῖσ χηρευούσαισ γυναιξί πολλαὶ δ’ ἦσαν αὗται διὰ τοὺσ πολέμουσ, ἀναγκαῖον δὲ τὸ καὶ τοὺσ ὀρφανοὺσ ὑποτελεῖσ ποιῆσαι πρότερον ἀνεισφόρουσ ὄντασ, αἴτιαι δ’ ἦσαν αἱ συνεχεῖσ στρατεῖαι μεγάλων ἀναλωμάτων δεόμεναι, καὶ μάλιστα κατήπειγεν ἡ Οὐηϊών πολιορκία, τούτουσ ἔνιοι Οὐηιεντανοὺσ καλοῦσιν. (Plutarch, Camillus, chapter 2 2:2)
- ταῦτα καὶ πλουσίουσ χειμάζει καὶ πένητασ, ταῦτα καὶ γεγαμηκότασ ἀνιᾷ καὶ ἀγάμουσ· (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 2:3)
- ταῦτα καὶ πλουσίουσ χειμάζει καὶ πένητασ, ταῦτα καὶ γεγαμηκότασ ἀνιᾷ καὶ ἀγάμουσ· (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 6:2)
- πότερα δὲ ἄγαμόσ ἐστιν οὗτοσ ἢ καὶ γυνή τισ αὐτῷ σύνεστιν; (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:6)
- οὐ παντελῶσ ἄγαμοσ, ὦ Ἀφροδίτη. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:7)
- οὐδέν , ὦ Ἀθηνᾶ, δεινὸν οὐδὲ καθ’ ὑμῶν, ἀλλ’ ἤρετό με εἰ ἄγαμοσ ὁ Πάρισ ἐστίν. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 4:2)
- ἄγαμόσ ἐστιν; (Lucian, Dearum judicium, (no name) 4:6)
- νῦν δ’ ἀξείνου πόντου ξείνα δυσχόρτουσ οἴκουσ ναίω, ἄγαμοσ ἄτεκνοσ ἄπολισ ἄφιλοσ, οὐ τὰν Ἄργει μέλπουσ’ Ἥραν οὐδ’ ἱστοῖσ ἐν καλλιφθόγγοισ κερκίδι Παλλάδοσ Ἀτθίδοσ εἰκὼ <καὶ> Τιτάνων ποικίλλουσ’, ἀλλ’ αἱμόρραντον δυσφόρμιγγα ξείνων αἱμάσσουσ’ ἄταν βωμούσ, οἰκτράν τ’ αἰαζόντων αὐδὰν οἰκτρόν τ’ ἐκβαλλόντων δάκρυον. (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:4)