Ancient Greek-English Dictionary Language

Ἀθηναῖος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: Ἀθηναῖος Ἀθηναίᾱ Ἀθηναῖον

Structure: Ἀθηναι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. of or relating to Athens; Athenian
  2. (substantive) an Athenian

Examples

  • ἄκουε, Θησεῦ, τούσδ’ Ἀθηναίασ λόγουσ, ἃ χρή σε δρᾶσαι, δρῶντα δ’ ὠφελεῖν τάδε. (Euripides, Suppliants, episode12)
  • ἄκουσον τῆσδ’ Ἀθηναίασ λόγουσ. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 9:2)
  • οὔτοι σ’ Ἀπόλλων οὐδ’ Ἀθηναίασ σθένοσ ῥύσαιτ’ ἂν ὥστε μὴ οὐ παρημελημένον ἔρρειν, τὸ χαίρειν μὴ μαθόνθ’ ὅπου φρενῶν, ἀναίματον βόσκημα δαιμόνων, σκιάν. (Aeschylus, Eumenides, choral1)
  • λέξω πρὸσ ὑμᾶσ τόνδ’ Ἀθηναίασ μέγαν θεσμὸν δικαίωσ, ‐ μάντισ ὢν δ’ οὐ ψεύσομαι. (Aeschylus, Eumenides, episode 1:7)

Synonyms

  1. an Athenian

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION