Demades, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 2:

(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 2:)

ἐμπεσὼν δ’ αὐτὸσ εἰσ μέσην τὴν τῶν ῥητόρων δυσμένειαν, ὥσπερ τῆσ παρὰ θεῶν, οὕτω τῆσ παρ’ ὑμῶν δέομαι τυχεῖν βοηθείασ. διαβάλλουσι γάρ μου τὸν βίον, οἰόμενοι τὸν λόγον ἄπιστον καταστήσειν. ἐγὼ δ’ ἀποθανὼν μὲν ἢ ζῶν οὐδέν εἰμι· τί γὰρ Ἀθηναίοισ, εἰ παρανάλωμα Δημάδησ; δακρύσει δέ μου τὴν ἀπώλειαν οὐχ ὁ στρατιώτησ ‐ πῶσ γὰρ; ὃν αὔξει μὲν πόλεμοσ, εἰρήνη δ’ οὐ τρέφει ‐ ἀλλ’ ὁ τὴν χώραν γεωργῶν καὶ ὁ τὴν θάλατταν πλέων καὶ πᾶσ ὁ τὸν ἡσύχιον βίον ἠγαπηκώσ, ᾧ τὴν Ἀττικὴν ἐτείχισα, τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ χώρασ περιβαλὼν οὐ λίθοισ ἀλλὰ τῇ τῆσ πόλεωσ ἀσφαλείᾳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION