Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 2 2:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 2:)

εἰ δὴ τοῦτ’ ἐστὶν ἡ ὀργή, ἀνάγκη τὸν ὀργιζόμενον ὀργίζεσθαι ἀεὶ τῶν καθ’ ἕκαστόν τινι, οἱο͂ν Κλέωνι ἀλλ’ οὐκ ἀνθρώπῳ, καὶ ὅτι αὑτὸν ἢ τῶν αὑτοῦ τί πεποίηκεν ἢ ἤμελλεν, καὶ πάσῃ ὀργῇ ἕπεσθαί τινα ἡδονήν, τὴν ἀπὸ τῆσ ἐλπίδοσ τοῦ τιμωρήσασθαι· ἡδὺ μὲν γὰρ τὸ οἰέσθαι τεύξεσθαι ὧν ἐφίεται, οὐδεὶσ δὲ τῶν φαινομένων ἀδυνάτων ἐφίεται αὑτῷ, ὁ δὲ ὀργιζόμενοσ ἐφίεται δυνατῶν αὑτῷ. διὸ καλῶσ εἴρηται περὶ θυμοῦ· ὅσ τε πολὺ γλυκίων μέλιτοσ καταλειβομένοιοἀνδρῶν ἐν στήθεσσιν ἀέξεται· ἀκολουθεῖ γὰρ καὶ ἡδονή τισ διά τε τοῦτο καὶ διότι διατρίβουσιν ἐν τῷ τιμωρεῖσθαι τῇ διανοίᾳ· ἡ οὖν τότε γινομένη φαντασία ἡδονὴν ἐμποιεῖ, ὥσπερ ἡ τῶν ἐνυπνίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION