Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 24 10:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24 10:)

ἔτι ὥσπερ ἐν τοῖσ ἐριστικοῖσ παρὰ τὸ ἁπλῶσ καὶ μὴ ἁπλῶσ, ἀλλὰ τί, γίγνεται φαινόμενοσ συλλογισμόσ, οἱο͂ν ἐν μὲν τοῖσ διαλεκτικοῖσ ὅτι ἔστι τὸ μὴ ὄν ὄν, ἔστι γὰρ τὸ μὴ ὂν μὴ ὄν, καὶ ὅτι ἐπιστητὸν τὸ ἄγνωστον, ἔστιν γὰρ ἐπιστητὸν τὸ ἄγνωστον ὅτι ἄγνωστον, οὕτωσ καὶ ἐν τοῖσ ῥητορικοῖσ ἐστιν φαινόμενον ἐνθύμημα παρὰ τὸ μὴ ἁπλῶσ εἰκὸσ ἀλλὰ τὶ εἰκόσ. ἔστιν δὲ τοῦτο οὐ καθόλου, ὥσπερ καὶ Ἀγάθων λέγει τάχ’ ἄν τισ εἰκὸσ αὐτὸ τοῦτ’ εἶναι λέγοι,βροτοῖσι πολλὰ τυγχάνειν οὐκ εἰκότα. γίγνεται γὰρ τὸ παρὰ τὸ εἰκόσ, ὥστε εἰκὸσ καὶ τὸ παρὰ τὸ εἰκόσ, εἰ δὲ τοῦτο, ἔσται τὸ μὴ εἰκὸσ εἰκόσ. ἀλλ’ οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλ’ ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἐριστικῶν τὸ κατὰ τί καὶ πρὸσ τί καὶ πῇ οὐ προστιθέμενα ποιεῖ τὴν συκοφαντίαν, καὶ ἐνταῦθα παρὰ τὸ εἰκὸσ εἶναι μὴ ἁπλῶσ ἀλλὰ τὶ εἰκόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION