Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 22 3:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 22 3:)

οὔτε γὰρ πόρρωθεν οὔτε πάντα δεῖ λαμβάνοντασ συνάγειν· τὸ μὲν γὰρ ἀσαφὲσ διὰ τὸ μῆκοσ, τὸ δὲ ἀδολεσχία διὰ τὸ φανερὰ λέγειν. τοῦτο γὰρ αἴτιον καὶ τοῦ πιθανωτέρουσ εἶναι τοὺσ ἀπαιδεύτουσ τῶν πεπαιδευμένων ἐν τοῖσ ὄχλοισ, ὥσπερ φασὶν οἱ ποιηταὶ τοὺσ ἀπαιδεύτουσ παρ’ ὄχλῳ μουσικωτέρωσ λέγειν· οἱ μὲν γὰρ τὰ κοινὰ καὶ καθόλου λέγουσιν, οἱ δ’ ἐξ ὧν ἴσασι, καὶ τὰ ἐγγύσ· ὥστ’ οὐκ ἐξ ἁπάντων τῶν δοκούντων ἀλλ’ ἐκ τῶν ὡρισμένων λεκτέον, οἱο͂ν ἢ τοῖσ κρίνουσιν ἢ οὓσ ἀποδέχονται, καὶ τοῦτο διότι οὕτωσ φαίνεται δῆλον εἶναι ἅπασιν ἢ τοῖσ πλείστοισ· καὶ μὴ μόνον συνάγειν ἐκ τῶν ἀναγκαίων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION